Bu kitabı okurken Nilgün Marmara nın ileriki süreçlerde kendi yaşamını intiharla sonlandırmasının teorisini nasıl oluşturduğu görmek mümkün.Nilgün Marmara bıraktığı son notunda eşinden ve tüm arkadaşlarından özür dileyerek veda ediyor.Eşine yazdığı bir şiirde “Sen yabancıların en yakınıydın” diyerek içindeki dayanılmaz yalnızlığı ve umutsuzluğu yüreğinin en tenha köşelerinden bize yansıtıyor.Farklı coğrafyalardaki iki kadın ama ayni iç sıkıntısı dokunulamamanın verdiği dayanılmaz acı , bu duyguların bile dijitalleştiği aynılaştığı bir toplumun iç karartıcı sonucudur.Kendi içinde kendi ayrıntılarını kendi solmayan benliklerini arayan bu iki kadın intiharla suçlayıcı bakışlarını bize çevirmiş durumdalar.Kitap genel olarak Slyvia plath in şiir yazımındaki iç monologları çözmeye çalışmış bunu yaparken farklı yazarlardan beslenmiştir.Kitapta Plath in toplumsal acılara karşı ne kadar duyarlı olduğu gözler önüne serilmektedir.Ruhun o hiç bitmeyen ölüm ile yaşam arasındaki mücadelesini okyanus sessizliğiyle aktarmaya çalışmıştır.Varlığının farkında olmak düşünmek sorgulamak fiziksel bir yok oluşa götürse bile dünyanın en kutsal şeyi ...
