Sariye akça
@Sariyeakca
8 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
yaşamamız, ölmekten bu kadar korktuğumuz, yaşamak ne işe yarıyor? Uğruna bu kadar alçaldığımız, zulmettiğimiz, haram yediğimiz, insan öldürdüğümüz yaşamak ne işe yarıyor?
Sayfa 75Kitabı okuyor
"İnsan, tanıdığını sandığı insanı kendisine benzeterek tanır."
"Doğrudur, benzeterek."
"Bir insan ne kadar sana benzerse, o kadar da benzemez Hiçbir insanın bir başka benzeri yoktur."
Yoktur," diye düşündü. olamaz da..."
"Öyleyse beni öğrenmeye çalışmaktan vazgeç.
Sayfa 72Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
"Vazgeç Ağam."
"Neden vazgeçeyim."
"Aramaktan. İnsanoğlu hiç belli olmaz. Bugün böyleyse, yarın şöyle. İnsan her gün yeniden doğabilir isterse Ağam. Ama her sabah anadan yepyeni, başka bir insan olarak doğabilir. İyi de doğabilir, kötü de... Şimdi bu baktığın, gördüğün benim, Aliyim, yarın bir iş yaparım ki senin de, benim de aklımızın köşeciğinden geçmemiş ola. Onun için tevekkül ol, daha çok arama, üstüne varma. İnsanoğlunu anlamak o kadar kolay değil. Kuşlar da, böcekler de göründükleri gibi de- ğiller. Bu dünyada her canlının bir huyu vardır, insanın da yüz bin huyu vardır.
Sayfa 73Kitabı okuyor
Ve diyordu ki, hiçbir umarsızlık elimizi kolumuzu bağlamamlı.Savaşmak haktır.
Sayfa 17Kitabı okuyor
bir insan canının ne kadar tatlı, vazgeçilmez olabileceğini, kimi insanların, belki de büyük bir insan çoğunluğunun canlarını vermemek için ne kadar alçalabileceklerini ilk olarak düşünüyordu. İnsan canı bu kadar alçalmaya değer miydi? Ne pahasına olursa olsun insan yaşamını sürdürmeli miydi? Sıtmalar, hastalıklar, zulümler, buyruklar, açlıklar, yoksulluklar insan soyunun yaşama direncini kıramamış, insanoğlu kıyımlardan, aşağılamalardan, sakatlıklardan, kırımlardan sonra bile yaşamını sürdürmüştü. Bu korkunç güç, bu sonsuz direnç, bu yaşamak için katlanılan en aşağılık durumlar neydi, ne içindi?
Sayfa 15Kitabı okuyor
Onu öldürmemek için kendisiyle çok savaşmış, sonunda da, böylesine insanlıktan çıkmış bir insanın yaşaması haramdır diye düşünmüştü.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Seyran onu seviyordu. Bunun farkına daha ilk gününden varmış, birkaç gün ikircik içinde kalmış sonra onun kendisini sevdiğine bir iyice inanmıştı. Kız yanıp tutuşuyor, deli oluyordu. Bu kadar onurlu bir kız kendisini verse verse ancak bu kadar ele verebilirdi.
Böylesi sıcak, yakıcı, sevgi dolu, dost, insan, saf bir gözü insan soyu görmemişti.
Onu, onun sevgisini düşünüyor, gözleri yaş içinde kalıyordu.