Bir imtihandır aşk, kalbi sınayan
Ne kadar sevdiysen, doğru cevap
İhanet üç yanlış, kural bu kadar
Ve sen sınıfta kaldın, hoşçakal
Hayatımızın sahibi olduğumuzu onun bize zevkimiz için verildiğini sanıyoruz aptalca. Gerçekten de aptallık bu. Buraya gönderildiğimize göre birisi, bir görevle yollamış olmak gerekir bizi. Oysa yalnızca kendi sevinçlerimiz, kendi mutluluğumuz için yaşamamıza karar vermişiz biz. Mal sahibinin istediğini yapmayan işçi gibi bizim de sonumuzun kötü olduğu kuşku götürmez. Dünyanın sahibinin isteği de bu emirlerde var. Bu emirlere uysalar insanlar, yeryüzü cennete döner; insanlar akıllarının ucundan geçiremeyecekleri bir mutluluğa erişirler. Mutluluğu, gerçeği arayın, gerisi verilecektir size. Oysa biz arıyor, tabii bulamıyoruz. Asıl görevim, hayatımın amacı bu işte. Biri gitti, öteki başlıyor.
Diriliş
Okur Takip Önerileri
Bi’ alıntı…
Çevre diye bir şey uydurulmuş ve bu çevre doğrular çizmiş, gerçekler belirlemiş, standartlar koymuş, tabutlar yaratmış, sınırlar çekmiş ve ruhumuzu ön yargılardan oluşan parmaklıklarla hapsetmiş. Çıkmak isteyince de adımıza özgür değil “değişik” sıfatı eklenmiş; öyleyse değişiğiz.
Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?
Genç Werther'in Acıları
İnsanları kaybetmekten korkma, insanları memnun etmek isterken kendini kaybetmekten kork.
🎬