Başkasına bağlanmak ; kendinden kopmak , başkasının yanında olmak , kendini terk etmek , başkasını anlamaya çalışmak , kendini anlamayı bırakmak olmamalı.
Şu kadınlar ne garip mahluklar. Duygusal durumları ne kadar çabuk değişebiliyor. Küçücük şeylerden nasıl da hemen etkileniveriyorlar. Bir anda dünyanın en mutsuz en kederli, en suçlu insanı iken, nasıl da kolayca gökyüzünün en üst katına çıkarabiliyorlar. Sevgileri, tutkuları uğruna neleri göze alabiliyorlar. Onlar için yaşamın temel şartı “sevilmek” . Aşk’la tutkuyla sonsuza kadar “sevilmek” ve asla “vazgeçilmemek” . Her şeyi affedebilirler ama “sevilmemeyi “ asla..