Bir şeye karar vermek başlangıçtan başka bir şey değildir. İnsan bir şeye karar verdiği zaman, karar verdiği sırada hiç öngörmediği, düşünse bile aklına gelmeyen bir yöne doğru, şiddetli bir akıntıya kapılıp gidiyordu.
"Bir şeyi gerçekten istediğin zaman, arzunu gerçekleştirmeni sağlamak için bütün evren işbirliği yapar,"
Ne çok insan vardı trafikte! Birbirinden kopuk, diğerlerinin neler yaşadığından habersiz ne çok insan vardı. Çeşitli amaçlar peşinde, çeşitli kaygılarla akıp gidiyordu hayat. Ama kimse kimsenin hikâyesini bilmiyordu.
Okur Takip Önerileri
"Bu dünyada sana kötülük yapmak isteyen insanlar çıkacak karşına, ama unutma ki iyilik yapmak isteyenler de çıkacak. Kimi insanın yüreği karanlık, kiminin ki aydınlıktır. Geceyle gündüz gibi! Dünyanın kötülerle dolu olduğunu düşünüp küsme, herkesin iyi olduğunu düşünüp hayal kırıklığına uğrama! Kendini koru kızım, insanlara karşı kendini koru!"
Amaç nedir derseniz, bence tam olarak şudur: İnsanın değerinin sadece insan oluşundan geldiği; din, milliyet, cinsiyet, renk, cinsel tercih, siyaset gibi birtakım ön sıfatlarla ayrımcılığa uğratılmadığı bir hümanizm anlayışı.
Üst sınır yoktu, bazı gelişmeler yavaştı. Gerekli olan malzeme inançtı.
İradesiz insanlar, psikolojik cüceler haline dönüşerek kendi evreninde kuyrukları bacakları arasında sıkışmış, suçluluk duygularının ağırlığı altında belleri bükülmüş ve kendi yarattıkları hayaletlerden ölümüne korkarak dolaşırlar. Bu duruma indirgenen insanın, artık suçlamak, şikâyet etmek ve bahaneler bulup kendisine acımaktan başka yapabileceği hiçbir şey yoktur.
Düşlediğin her şey gerçekleşir.
Kendini tanımaya başlarsan, dünyanın neden bu halde olduğunu anlayacaksın.. Sen artık dünyanın neden bu halde olduğunu biliyorsun!
Çünkü sen onu böyle düşledin!"
Evren olduğu haliyle mükemmeldir. Değişmesi gereken yalnızca sensin!
Var olmanın özgürlük, bilgi... güçten meydana gelen bu özel durumuna erişmek... kendi üzerinde yıllarca sürecek uygulamalı bir çalışmayı, kendini özünde bağışlamayı' gerektirir, Kendini içinde bağışlamak; yaşayan bir insanın yapması gereken asıl işidir... uzun bir süreçten geçen dikkatinin, kendini mercek altında incelemesinin sonucudur. Kendi yaşamının kopuk kalmış kısımlarına inmek demektir... Hâlâ kapanmamış yaraları temizleyip iyileştirmek... Yarım kalmış hesapları kapatmak demektir.Geçmiş yaşamına dönmek ve onu iyileştirmek çok uzun bir hazırlık süreci gerektirir. Bu, sadece kendi üzerinde çalışmayla mümkün olabilir.Kendimizi özümüzde bağışlamak, özümüze bir geri dönüştür ve bu dünyaya gelişimizin asıl nedenidir. İnsanlar bu iyileşme sürecini asla yarıda kesmemelidirler.
Hayatım boyunca tek bir düşünceye saplanıp kalmış, monoman insanların her türü hep dikkatimi çekmiştir, çünkü bir insan kendini sınırladığı ölçüde sonsuzluğa da yaklaşmış demektir; özellikle dünyaya sırt çevirmiş gibi gözüken bu tür insanlar, özel malzemeleriyle kendilerine karıncalar gibi tuhaf ve gerçekten bir defaya özgü küçük bir dünya modeli inşa ederler.
Doğum günlerinin ötesine, sonsuzluğun ilerisine özgürce ve mutlulukla uç. Arasıra, istediğimiz zaman, sonu gelmeyen bir kutlamanın içinde buluşuruz.
Yıkımımız sonumuz olacağından, emin olduğumuz şeyleri beklerken bizim için bir dönüm noktası belirir.
Kadınlar çoğu zaman o anki ruh halleri yüzünden -bu ister bir iş, bir sevgili, zaman ya da yaratıcı çalışmalar olsun- ne istediklerini bilmediklerini söylerler. Yoğunlaşmakta ve üretken olmakta güçlük çekerler. Bu sinirsel huzursuzluk, söz konusu bu tinsel gelişim evresi için tipiktir. Eğer yoldan çok da uzak değilsek, sadece zaman bile, bizi düşmeye, adım atmaya ya da dalmaya ihtiyaç duyduğumuz kıyıya götürecektir.
Yeniden başlamaya duyduğumuz isteksizlik, durağanlaşmamıza neden olur, yoksa olduğumuz yerde saymamıza yol açan şey başarısızlığın kendisi değildir.