Sakin sakin ilerleyen bir Alman taşra polisiyesi okudum,bitti. Fena değildi aslında okunabilir düzeydeydi büyük beklentiyle başlanmazsa sakince okunur. Beni asıl rahatsız eden şey kadın yazarımızın kadınların dertlerini önemsiz bulduğu için erkek karakter yaratma isteği oldu. Kitabın sonunda açıklama yaparken bunu yazmış. Tüm kitap boyunca hiç rahatsızlık duymadığım durum yazarın bizzat kendisi tarafından gözüme sokularak rahatsızlık yarattı. Neyse seri üç kitaptan oluşuyor ve ben devamını almış bulundum yavaş yavaş okurum bilahare.
Romanlarını çok yaratıcı ve akıcı bulduğum yazarın hikaye kitabında neyden dem vurduğunu asla anlamadım. Belki ben Rus olmadığımdan anlamadım ama hiçbir öyküye giremedim,etkilenmedim. Olmadı sevemedim.
Sanki kitap taslak olarak hazırlanmış ve düzenlenemeden basılmış. bir kitap nasıl yazılmamalı işte böyle. Kim kimdi neydi nerdeydi zaman mekan her şey birbirine girmiş. Kafam allak bullak oldu bi gizem yaratayım deyip bunca saçmalamasını aklım almadı sanki ilk kitabıymış gibi bi his dolaştı içimde, ki daha öncesinde birçok kitabını okumuş olmasam bir daha asla okumam bu yazarı derdim.
Leyla ve mecnuna bayılarak hem okumuş hem izlemiş bi insan olarak sanırım beklentiyi yüksek tuttum. Bana pek hitap etmedi kitap. Arada güzel hikayeler olsa da bana zorlama geldi. Çerez niyetine kafa dağıtmalık okunur. Şimdi biraz ciddi birşeyler arayacağım son zamanlarda okuduklarımdan pek etkilenmedim.
Bu kadar övülmüş yere göğe sığdırılmamış kitabı da 14 günde okumazsın!
İtiraf ediyorum öyle deli etkilenmedim hele hele ilk yarıdaki o silik Kirke karakterinden asla haz etmedim. Ama sayfalar 170lere geldiğinde olaylar ivmelendi yoksa tam oralarda teslim olup yarıda bırakıyordum. Çok fazla karakter çok fazla isim bu kadarına gerek var mıydı diye düşündüm. İkinci yarıdaki Kirkeyi sevdim; yalnız başına bi kadın güçlü olmak zorunda bi anne.
Ben, KirkeMadeline Miller · İthaki Yayınları · 202133,8bin okunma
Ben ne okudum?
Öykü desem öykü değil karakter desen yok olay örgüsü desen yok ana fikir desen yok. Sayıklamalar gibi bir şeydi daha çok. Kapağına, baskısına aldanıp aldım gitti. Okudum mu okudum ama anlatılanların içine asla giremedim. Boş vaktimi boşlukla doldurmak gibiydi.
Yıllar önce okuduğumda çok beğendiğim şimdi tekrarında yavan gelen, aslında çok dokunaklı olabilecek bir konunun çevresinden dolanan bir kitap Yaz. Son yüz sayfaya kadar zorlama gitti son sayfalarda da aşırı hızlandı. Başlangıçta duygulardan yoğun bir şekilde bahsedip son yüz sayfaya da bütün olayları sığdırmış gibiydi. İlk okuduğumdaki çarpıcılığı vermedi. Hakkı var yazarın bir kitap her okunuşta aynı hissi yaratmıyor. Daha güzellerine
Asla ama asla homofobik bir insan değilim. Kişisel tercihlere sonuna kadar saygı duyuyorum. Ama bu kitapta sanki homoseksüel olmak trans birey olmak heteroseksüelliğin çok çok üzerinde bizim anlayamayacağımız bir şeymiş gibi anlatılmış. Bu kadar övülmesi hoşuma gitmedi. Beğendiğim yerleri oldu elbet ama diğer iki kitabı gibi değildi benim için.
Kim kimdi, kimin nesiydi, ne zamandı derken bitti kitap. Yine bir Mine Söğüt klasiği olarak beynim yandı. Çok güzel çok etkileyiciydi. Alıntı yapılabilecek dünya kadar yer vardı ama okumaktan uzaklaşamadığım için yazamadım:) Ne yazsa okunur öyle yaratıcı bi hayal gücü, inanılmaz.
Beklentimin bi tık altında kalmış olabilir. Başlangıçta çok uzatıldığını hissettim sonu güzel ve dokunaklıydı ama bir Kış Bahçesi değildi benim için onun yeri hep ayrı. Yine de Kristin Hannah severim.
Okuduğum her kitabına hayran kaldığım Paulo Coelho’dan beklemediğim sıkıcılıkta bi kitap. Bu kadar boğucu ayrıntıya gerek var mıydı? Sevemedim oysaki büyük bi beklenti içindeydim.
