"yatağımın karşısında bir pencere var. odanın duvarları bomboş. nasıl yaşadım on yıl bu evde? bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? ben ne yaptım? kimse de uyarmadı beni. işte sonunda anlamsız biri oldum. işte sonum geldi. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım."
"hayatta en güvendiğim insana duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi." Demişti Sabahattin Ali.
Bu cümleyi şimdi daha iyi anlıyorum. Çok sevdiğin birine kırılınca bazen gerçekten tüm insanlığa küsüyorsun.
Özdemir Asaf
İnansaydım,
Bir Ömür beklerdim gelmeni...
Ve inan... Saydım,
Bir ömür geçti beni sevmeyeli..
Okur Takip Önerileri
"Çok garipti, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu."
Özlemek için Nazım var,
Mavi için Edip…
Rakı için Can Yücel,
Sevmek için Cemal Süreya,
Sevda için Ahmed Arif…
Bazen özledim diyemezsin, Nazım okuyorum dersin..