Yazar George Saunders, Abraham Lincoln'ün oğlunun ölümünün ardından geceleri mezarlığa gidip mumyalanmış oğluna sarıldığını öğrendiğinde bunu bir roman konusu yapmak istemiş ancak elinde olan sadece "ölü bir çocuk, yas tutan baba ve mezarlık" ile bir kurgu yaratamayacağını fark edip bir tuhaflığa, deneysel bir romana imza atmış. Öldüğünün farkında olmayan, kendilerini hasta diye nitelendiren, tabuttan hasta kutusu diye bahseden arafta kalmış bir ölüler kurusu yaratmış ve Lincoln'ün ölü oğlunu aralarına göndermiş. Koro diyorum çünkü metin tiyatroya benziyor; yazarın hiçbir anlatısı yer almıyor. Dadece ölülerin birbirlerine ile konuşmaları var. Yalnız tiyatro metninden farklı olarak konuşmalardan önce değil, sonra kimin konuştuğu belli oluyor. Ve her karakter kendi açısından gördüklerini, hissettiklerini, duyduklarını ayrıca kendi eski yaşamlarını anlatıyor. 1862'de bir yandan tüm şiddetiyle devam eden iç savaşla uğraşan Lincoln'ün bir yandan da çok sevdiği oğlunun ölümünü kabullenmeye çalışma sürecini ölülerin gözünden görüyoruz. Birinin artık var olmayacağını idrak etme sürecine dair şimdiye kadar okuduğum en etkileyici ve en tuhaf kitap oldu. Saunders tarihsel bir gerçeklik noktasından başlayarak unutulmaz bir sevgi ve kayıp hikayesi yaratmış.
