"...di nav şaneşînên nêrgiz û nesrînan de, min devê te bikira zindana zimanê xwe...
Lê xwedê û wext xelet hatiye xitimkirin
ez hêmayeke heyama hawaran,
di herban de nîşangeha riman
serî gog, çav xar, zik çirriyayî
fermo janya êdî tu dikarî xwe bikujî!..."