Şimal
@SimalKlng
'Yokluğun cehennemin öbür adıdır.
Üşüyorum kapama gözlerini..'
Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık
92 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Bir kitap okudu
605 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
286 syf.
·
Puan vermedi
·
8 günde okudu
İçinizde zamana bağlı olmadan var olan öz, yaşamın zamandan bağımsızlığının zaten farkındadır; ve bilir ki, dün bugünün anısı, yarın ise bugünün rüyasıdır. Ve yine bilir ki, içinizde şarkı söyleyen veya düşünen özünüz, hâlâ yıldızları uzaya dağıtan o ilk an'ın içinde devinmektedir.
Siz, kendinizden bir şeyler vermeye çabaladığınızda iyisiniz; kendiniz için bir kazanç sağlamaya çalıştığınızda ise kötü değilsiniz. Çünkü, bir şey kazanmak için uğraştığınızda, toprağa tutunan ve onun göğsünde beslenen bir kök gibisiniz.
Ey müzik, içimizin derinliklerinde yüreklerimizi ve canlarımızı gizleriz,
Sensin öğreten bize kulaklarımızla görmeyi ve yüreklerimizle işitmeyi.
Vahim olan, yolun yolcusuz olması değil; asıl vahim olan yolcunun yolsuz olmasıdır; yolsuz, hedefsiz, amaçsız, şaşkın, hercai ve seyyal.
İçimdeki hayatın sesi senin içindeki hayatın kulağına erişemez, ama ne olursa olsun, yalnızlığın ürküntüsünü hissetmemek için konuşalım.
Şimal tekrar paylaştı.
Sorun senden ayrı olmak değil,
Sorun, senden ayrı olup
sanki hâlâ seninleymiş gibi yaşamaya devam etmek...
Aşktan haberdar olduğumda sözler cılız bir hıçkırığa dönüştü, yüreğimdeki şarkı derin bir sessizliğe gömüldü.
Bana mutluluktan söz etme;
anısı beni mutsuz ediyor.
Bana huzurdan söz etme;
gölgesi beni korkutuyor.
Ancak sevgiyle yaşamak ve sevgi için yaşamak dururken, bir insan, ömrünün sonuna ya da zaman onu azat edinceye kadar kendi koyduğu geçersiz kanunların kölesi olarak kalabilir mi? Dikenler ve kafatasları arasında kendi bedeninin gölgesini görmemek için gözlerini yere dikerek ya da yüzünü güneşe dönerek sonsuza kadar durabilir mi?
Sevgi, alçakgönüllülüğüne bürünmüş olarak geçer yanımızdan; ama biz ya korkulara kapılıp kaçarız ondan, saklanırız kuytuluklara, ya da izleriz onu, adına kötülüklerde bulunabilmek için.
En akıllımız bile Sevgi'nin ağır yükü altında ezilir; ama gerçekte Sevgi, okşayıcı meltem kadar hafiftir.
Bir tür kavuşmadır hatırlayış, unutuş ise bir tür özgürlük.
Sayfa 135Kitabı okudu