Bir kitap okudu
167 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Zira bir şey eğer bilinmez veya tanınmazsa, yok hükmündedir. Nitekim Allah bu cihanı kendi güzelliği bilinsin diye yaratmış, bunun evvelinde yüzünü "göster"miş, geri kalanında da kullarını "bakma" vaadinin derecelerine göre derecelendirmiştir.
Okur Takip Önerileri
Cevdet düşündü. Belki de rutinler, hayatı yaşanılası ve ümit edilesi yapandı. Güvende hissettirendi. Bir sabah kalktığımızda güneşin doğmamış olması ya da ilkbahardan sonra yaz yerine kışın gelmesi ne denli ürkütücu ise; Cevdet'in rutinler dışındaki tüm yaşadıkları da ona, o denli kaygı verici geliyordu.
Onun bana geceleri hikâyeler okuduğunu ve kitap sevgimi aşılayanın o olduğunu söylediğinde hatırlıyormuş gibi yaptım ama zihnim bomboştu büyükanne. Bakmaktan gözlerimin asla yorulmadığı fotoğraflarda hapsolanlar dışında hiçbir görüntü canlandıramıyorum.
Adının yanındaki yeşil nokta bana çevrim içi olduğunu söylüyor ve parmaklarım dalmaya hazır yusufçuklar gibi gönder düğmesinin üzerinde duruyor ama mesajı gönderemiyorum. Yapmıyorum.
İçinden yükselen bir sesin, vicdanının sesinin, çocuk kılığında, kendi çocuğu suretinde çevresinde dolaşarak onu uyarmasını, küçümsemesini fark etmek kadın için korkunç bir şeydi. Bu çocuk şimdiye kadar hep bir süs, oyuncak, sevimli ve cana yakın bir varlık, kimi zaman bir yük gibi yaşamında olmuştu. Fakat yine de kendi yaşam döngüsünün bir parçasıydı.
"Sevginin sadece başlangıçtaki sebebine takılırsanız sevginin gücünü hiçbir zaman tam anlamıyla ölçemezsiniz. Öncesindeki gerilime, bütün büyük kalp olaylarına yol açan yalnızlığın ve hayal kırıklıklarının oluşturduğu o karanlık boşluğa bakmak gerekir."
"Asıl acınacak şey..." dedi. "Benim gibi faydasız bir hayat sürdürmek değil midir? Eğer ki acılarımız birine hizmet edebilmiş olsaydı o zaman bu kadar fedakârlık yapma düşüncesinde kendimizi avuturduk!"
Yeryüzü tekrar ve tekrar kabardı, sonra sanki insanları postundan silkeleyip atmak istermiş gibi şiddetle sarsıldı.
