Zengane'nin ölümünü mükemmel canlandırdığı için kendisine iltifatlar yağdırılırken sakince, "Nasıl ölüneceğini bugün hala bilmeyecek miydim?" dedi.
"Ölüm içime girdi zaten, yarından sonra her şey bitmiş olacak."
Hiçbir yerde giriş ya da çıkış kalmamıştı, her şey sınırsız, ama yine de kilitli gibiydi, her şey insanın üstüne üstüne geliyordu adeta ve havayı öylesine sıkıştırıyordu ki soluk alınamıyor, yalnızca hırıltılı sesler çıkarılabiliyordu.
Uzun bir süre karanlıkta, bir aşağı bir yukarı, her şeye karşı kör ve sağır bir şekilde, belirsiz bir arzunun peşinde koştum ve aniden doğru yerde olduğumu hissedip durdum.
"Orda garip insanlar göreceksin! Bir düşünsene, asla uyumuyorlar!"
"Peki neden?"
"Çünkü hiç yorulmuyorlar."
"Neden?"
"Çünkü aptallar."
"Aptallar yorulmaz mı?"
"Aptallar nasıl yorulabilir, tanrı aşkına!"