Benim evimin manzarası yoktu. Ekmeğimi hep bölmek zorunda kalırdım, aç yatardım. Güneş bizim semte geç doğardı hatta bazen hiç doğmazdı. Karanlıkta kalırdım, üşürdüm. Olasılıklar yoktu. Sonra, sonra sen geldin. Evimin yine manzarası yoktu ama sana baktım. Ekmeğimi yine böldüm ama bu sefer aç kalmadım. Sen vardın. Güneş bizim semte senle geldi, ısındım. Sen geldin olasılıklar arttı. Sen geldin, ben yaşadım.