Ben kendimi,ışığın hiçbir zaman içinde kalmadan geçip gittiği camdan bir nesne gibi hissettim.
80 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
evet sevgili,
kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu,
kim uzanmak isterdi ince parmaklarına,
mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer… 
Can Yücel
Doğru demişler:"Kendisini saydırmasını bilmeyeni saymazlar."
Başka bir evrende
En güzel halinle
Sen hayata karış
Ben daha da biteceğim
Kırgınım kendime
Üşüyorum gölgende
Henüz bilmesen de
Belki bir gün gideceğim...
Bir kadına duyduğu Aşk için,içinde derin bir minnet hissetti:"İnsan sevince,"diye düşündü,"nesneler daha çok anlam kazanıyor."
"Belki de Tanrı çölü,insanlar hurma ağaçlarını görünce sevinsinler diye yarattı"diye düşündü.
"Cehennem nedir ?" diye düşünür Dostoyevski.
Sonra şu hükme varır : "Cehennem,insan yüreğinde sevginin bittiği yerdir."