Bazen hüznümüzün, yorgunluğumuzun nedeni tek bir kelimedir. Bazen sözü bilerek yorarız, tek bir kelime diri kalsın diye. Bazen neyle sınırlanırsak ona benzemeye başlarız.
Dünya denen dehşetli yerde en az kendim kadar şaşkın birinin daha olabilme ihtimalini bile aklımdan geçirmezken, bir ayna gibi ona bakmam, gözlerini okumam, sakinliğini duymam kadar şaşkınlık verici bir şey daha olamaz.
'Yalnızlık suçundur senin. Yalnızlık biricik başarındır. Yalnız kalacaksın. Yalnız olacaksın. Yalnız öleceksin. Sarıl battaniyene. Kapan kütüphanene. Kurul koltuğuna. Al eline yeni bir kitap daha. Ve oku : Ah yalnızlık! Kemik gibi. Ne yana dönsen batar!'