İnsanlar yetersiz şartlarda olurlarsa, iyi huylu, iyi ahlaklı görünmeleri kolaydır. Güçlü olduklarında etrafa ve doğaya zarar vermiyorlarsa, iyi ve ahlaklı insan denebilir onlara.
Bir gerçeğin farkına vardım. Dünyanın hiçbir tertip veya tedbiri imana giden yolları kesemiyor, oraya çıkan caddeleri tıkayamıyordu. Çileli oluyordu, sıkıntılı oluyordu ama yolcular hep yolda oluyordu. Yolun sahibi Allah'tı ve dilediğine yürütüyordu. Yürüyüşün çilesi, erişilen nimetin dengesiydi. Mükâfat Allah'ın cemali olunca sıkıntı üstüne sıkıntı kimin umurundaydı? İnanmayanlardan başka!