Hidayet
@TknHdyt
Uzun konuşanı kısa dinlemek lazım.
Biraz aklın varsa delir....
kto karatay üniversitesi
32 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Yatağından taşan bir nehre benziyoruz... Biz hiç de can çekişen bir millet değiliz. Canlı, kuvvetli bir milletiz. Bizi zinde tutabilecek yegâne kuvvet, islamiyettir
Bir kitap okudu
335 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
10 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Oysa o gün orada Abdülhamid, açtığı okullardan yetişenler tarafından tahtından indirilmiyor, aslında bir imparatorluğun kaderiyle oynanıyordu. O gün orada bir padişah tahttan indirilmiyor, değerli araştırmacı Thierry Zarcone'un tespitiyle söylersek, Osmanlı Devleti'ni sadece 9 yıl içinde giyotinle doğrayarak tanınmaz hale getirecek olan Mason iktidarı tahta çıkıyordu.
Ne hazin bir itiraf! Ve ittihadcıların içine düştükleri zavallılığın derecesine bakın. Memleketi kurtaracağız diye iç savaş çıkartarak tahtından indirdikleri bir adamdan, ellerine yüzlerine bulaştırıp devletin başkentini dahi esarete duçar ettikten sonra adeta yılana sarılır gibi medet ummak, tam da onların çocukluklarına yaraşır bir tavır değil mi?
Yine de sağ olsaydı, Sultan onları, hainler hariç, "gâfil" evlatları olarak yeniden bağrına basmaya hazırdı.
Abdülhamid'in dikkatini çeker ve onu 1891 yılında ailesiyle birlikte istanbul'a davet eder; 18 yıl boyunca da bir daha bırakmaz. Şerif Hüseyin'in İngiliz ajanlarıyla irtibat halinde olduğunu haber aldığı için yapar bunu; onu enterne ederek İngiliz ajanlarıyla ilişkisini de kesmiş olur.
Ne gariptir ki, Sultan Abdülhamid'i tahttan indiren ittihatçılar, Şerif Hüseyin ve iki oğlunu serbest bırakmakla yetinmeyip bir de yeni kurulan Osmanlı Meclisi'ne mebus olarak alırlar. Şerif Hüseyin ve oğulları da, casus Lawrence'in oyunlarıyla Osmanlı'ya karşı mücadeleyi örgütleyen, Osmanlı askeri trenlerine ve demiryollarına sabotaj düzenleyen çetelerin başında bulunurlar. Aldıkları İngiliz sterlinleriyle kendilerine vaad edilen bağımsız Arap Krallığı havucuyla Osmanlı Devleti'nin kutsal topraklar da ki egemenliğine son verir ve emperyalizmin avucuna düşürürler.
Hürriyet vaadleriyle iktidara gelen ittihadcıların giderek Türkçülüğe yönelmelerini, araştırmacı Joseph Brevvda, arkalarındaki ingilizlerin oyununa bağlıyor. Yani Türkçülük, Turancılığa dönerken Rusya'yla Osmanlı'yı karşı karşıya getiriyordu. Öte yandan ingiliz gizli servisi, casus Lawrence eliyle Arapçılığı, casus Seton-Watson eliyle Sırpçılığı, Lady Dunham eliyle Arnavutçuluğu, Noel Baxton eliyle de Bulgar milliyetçiliğini körüklüyor ve Osmanlı Devleti'nin parçalanması için gereken bütün şartları hazırlıyordu.
'Neydik, neyiz ve nereye gidiyoruz?'
5 yıl önce Babıali Baskını ile iktidar kuşunu kahhar pençeleri arasına alıp büyük Turan ülkesi kuracakları vaadiyle devleti savaşa soktuklarını ve Memalik-i Osmaniye'nin sınırlarını Orta Asya'ya kadar büyütecekleri iddiasıyla yola çıktıklarını yazan gazetelerin mürekkebi kurumamıştı.
Kurumamıştı ve kaçıyorlardı.
31 Mart'tan sonra Beyazıt Meydanı'nda Yıldız Sarayı'ndan çıkan engerek belgeleri yakmışlardı. Şimdi de, hep beraber yurt dışına kaçarken, kalan belgeleri çantalar içerisinde yanlarında götürüyorlardı...
Geride hiçbir iz kalmaması lazımdı çünkü...
Utanılacak izler tarihin sinsi hafızasından topyekün silinmeliydi.
Peki alınları açık olsa, neden gerek duysunlardı ki, bu acemice tedbire?
Divan-ı Harb'de yargılanmayı talep etmek için ille de Sultan Abdülhamid Han gibi mangal yürekli mi olmak gerekiyordu? Kaldı ki, kendisi istediği halde, başlarına iş açmamak için yargılanmasına izin vermeyenler, bizzat
Jönlerimiz değil miydi?
Kuvvet kuvveti kırınca, olağanüstü olan değersiz kalır, görkemli olan acınacak hale düşerdi. İşte bundan bir sonuç çıkarıyordu: Bükebildiğin, ezip yok edebildiğin şeyin hiçbir önemi yoktur. Baş eğip diz çökenler, galibin insafına kalmışlardır. Ancak budur hakkettikleri. Dünyanın temel düzeni, asıl kuralı da buna dayanıyordu ...
