Tosbaa
@Tosbacivciv
Seni sevmediğim gün
Seni anmadığım gün
Olacak iş değil...
19 okur puanı
Ocak 2015 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Güzel bir sabah elime yol kağıdını tutuşturdular, günde on altı saat, ayda otuz gün ve yılda on iki ay çalışarak on beş yıllık kürek boyunca topladım altmış altı frangı da verdiler. Varsın olsun, altmış altı frangımla dürüst biri olmak istiyordum ve bir papaz cübbesinin altındakinden daha güzel duygularım vardı pılı pırtımın altında.
Sayfa 124Kitabı okudu
"Madem yazı yazma imkanım var, neden bunu yapmıyorum? Ama ne yazacağım? Çıplak ve soğuk dört duvar arasına kapatılmışken, adımlarım özgür değilken, görüş alanımda bir ufuk yokken, hergün kapımdaki gözetleme deliğinin karanlık duvarda açtığı o beyazımtırak karenin ağır hareketini takip ederek gayriihtiyari meşgul olurken beni oyalayan biricik şeyle, biraz önce söylediğim gibi, bu fikirle, bir suç ve ceza, cinayet ve ölüm fikriyle tek başımayken, bu dünyada yapacak bir işi olmayan benim söyleyecek neyim olabilirdi ki? Bu pörsümüş ve boş beyinde yazılmaya değer ne bulabilirdim?
Sayfa 77Kitabı okudu
Çocuklara bakarken gözlerindeki ışık ne olursa olsun sönmüyor. Çünkü kliniğe girmek kalpten kalbe, gözden göze bir dalga gibi yayılan ruhun içine girmektir. Bu ruhta acıma değil, gurur gizlidir.
Sayfa 170
Okur Takip Önerileri
Yazmam gayet iyiydi, fakat sadece yazılı kelimelerle anlatılamayan, 'hissettirilemeyen' bazı duygular vardır. Yazmak, ölümsüz olabilir ama sesin yaptığı gibi iki insan arasındaki boşluğu kapatan bir köprü kuramaz.
Sayfa 166
Oysa sevmeyi o kadar çok istiyordum ki...
Sayfa 143
Etrafımdaki duvarlar hala yüksek sayılırdı, ama ben onları birer birer aşıyordum.
Sayfa 142
Yıllarca karanlığa ve kendi küçük dünyasına hapsolmuş ve şimdi birden dopdolu dünyaya itilmiş, gün ışığını ilk kez görüyormuş gibi boş bakan ve bu yüzden gözü kamaşmış bir mağara adamı gibiydim.
Sayfa 138
Önce kendimi aşmam gerekiyordu. Asıl savaşın şimdi başladığını biliyordum.
Sayfa 132
İçimde fazlasıyla insani özellik vardı ve Efendi'nin takdirini kayıtsız şartsız kabul eden bir hizmetkar değildi bu.
Sayfa 107
Uğruna yaşayacağım bir şeyler istiyordum ama hiç bir şey yoktu. Hayatımın bir amacının, bir değerinin olmasını istiyordum. Ama yoktu. Boş ve anlamsız bir hayattı benimki.
Sayfa 106
Birden, bunca zamandır kör olduğumu, benim acılarımın diğer insanların acıları yanında hiç kaldığını hissetmeye başladım.
Sayfa 100
Bilincim geliştikçe bedenimin daha fazla farkına varıyordum.
Sayfa 91
Bu tür hikayeleri yazmaktan zevk alsam da sonunda üzüldüğümü farkediyordum. Çünkü ben ne kadar güzel şeyler hayal edersem edeyim gerçek hayatta bunları yaşayamayacağımı hatırlıyordum.
Sayfa 90
Aslında sol ayağımı hiçbir zaman, çok iyi tanımadığım insanların yanında kullanmıyordum. Çünkü bu, hem aptal hem beceriksiz hissetmeme yol açıyordu. Kendimi gösteri yapan bir maymun ya da bir fok balığı gibi hissediyordum.
Sayfa 88
Bir kaç ay sonra içimde yeni bir his belirdi; çok kötü bir his. Artık yalnızca mutsuz ve üzgün değildim, öfkeliydim de. Çarpık ağzım, yamuk ellerim ve işe yaramaz bedenim yüzünden bütün dünyaya kırgındım.
Sayfa 87