-Neden hiç mutlu değilsin Zeze?
-Neden mutlu olmalıyım?
-Çünkü dünyaya bir kez geliyoruz.
-İyi ki bir kez geliyoruz Portuga...
-Neden?
-İkinci bir hayatı kaldıramazdım.
Sınıfımın yaşadığı hayattan uzaklaştım, bunun hayat değil sahte bir görüntü olduğunu fark ettim. Keyfini sürdüğümüz lüksler hayatı anlamamızı imkansız kılıyordu.
Hayatta, tıpkı cüzzam gibi ruhu inzivada yavaş yavaş yiyen kemiren öyle yaralar vardır ki. Bu dertler kimseye açılacak türden değildir.
