İnsan sabahtan akşama kadar bir şey bekler hiçbir şey olmazdı. Yine ve yine bekliyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan bekler, bekler, beklerdi ve şakakları ağrımaya başlayana kadar düşünür, düşünür, düşünürdü. Hiçbir şey gerçekleşmezdi. Yalnız kalıyordu insan. Yalnız, yalnız…