Ne diyordu Özdemir Asaf:
Bunca vefasızlıktan sonra, bazılarının ederi kalmadı gönlümde, kaç'a deseler
hiç'e sayarım...
Tüm duygulara bir hemhal oluştur bu serzeniş.
Saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı.
Aşk diyorsunuz ya
Ben istemenin Allahını bilirim bayım!
.
.
.
Ben işte miraç gecelerinde
Bir peygamberin kanatlarında teselli aradım,
Birlikte yere inebileceğim bir dost aradım,
Uyuyan ve acılı yüzünde kardeşimin
Bir şiir aradım.
"Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman
En çok sesini aradım.
Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler halá. Gözlerini sildi zaman.
Dedim ya... Eylüldü.
Savruluşu bundandi kimsesizliğimizin."
"Ne kadar az bilirsen o kadar iyi uyursun" der Gorki:
İzahını Sartre yapar;
"Uyursan gece biter, uyuyamazsan sen."
Son noktayı Freud koyar:
"Çok uyumak kaçmaktır, uyuyamamaksa yakalanmak."