Ümit Telimen
@Umttlmn
Sürekli değişen, hiç kalıcı ve samimi olmayan insan ilişkileri...
İstanbul
52 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bunu bana yapmalarına engel olsaydın, bunu bana yapmasaydın, neden sen de onlarla birlik oldun? Benimle neden uğraşıyorsunuz? Benden ne istiyorsunuz? Neden her şeyi, tam istemediğim sırada veriyorsunuz bana? Neden bu kadar bekletiyorsunuz? Neden bir şeyi elde etmenin anlamı kalmayıncaya kadar, onu vermemekte inat ediyorsunuz?
Sayfa 95Kitabı okudu
Yapabileceklerimi de ben istemiyordum. İstediklerimi yapamayacak olduktan sonra.
Sayfa 89Kitabı okudu
Ben, yalnızlığı istemekle suçlanıp yalnızlığa mahkum edildim.
Sayfa 78Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ben yoktum; hatta ben yokum, olmadım diyemeyecek bir yerdeydim; kelimeler bile yanyana gelerek beni tanımlamak istemezlerdi. Ne olurdu benim de kelimelerim olsaydı; bana ait bir cümle, bir düşünce olsaydı. Binlerce yıldır söylenen milyonlarca sözden hiç olmazsa biri, beni içine alsaydı! Çok insan için söylendi ama, sana da uygulanabilir denilseydi. (bu sözleri başkalarıyla paylaşmaya razıydım. Başka çarem yoktu.) Kendime gerçekten acıyabilseydim, gerçekten ümitsiz olsaydım. (olumlu durumları aklıma getirmeye cesaretim yoktu.) sonra yavaş yavaş, adım adım doğrulurdum.
Sayfa 66Kitabı okudu
Benim gibi, Allah'ın cehenneminde (ya da cehennemin dibinde) yaşayan biri için bile tedbirler alınabiliyordu işte. Yeteneklerimi, sevgisizlik yüzünden boşuna harcamıştım: Resim yapmayı becerebildiğim halde, resmini yaptığım şeyi bir türlü sevemediğim için, resimler biçimsiz olmuştu, yarım kalmıştı. Tabiatı sevdiğimi göstermek için, medeniyetten kaçan insanların görünüşüne bürünebilmek için, bu Allah'ın belası ıssız yerde bahçeli bir ev tutmuştum. Fakat bahçeyi otlar sarmıştı. Hiçbir ağaç çiçek filan yetiştirememiştim buraya geldiğimden beri.
Sayfa 64Kitabı okudu
İnsanlar için ve eşya için ve tabiat için iyi şeyler düşünmüyordum; dünyaya kendimden bir şey veremiyordum. Kendimi kendime saklıyordum; kendiliğimden bir davranışta bulunmuyordum.
Sayfa 64Kitabı okudu
Çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi.
Sayfa 63Kitabı okudu
Yalnız kalmaktan korktukça yalnızlığım artıyor.
Sayfa 37Kitabı okudu
Allahtan kimse görmüyordu yaptıklarımı. İşimde de bunun için yalnızdım; herkese, istediğim yanımı gösteriyordum böylece.
Sayfa 41Kitabı okudu
Ne zaman vaktin var? dedi. Her zaman. Ona bu sözü söylemedim tabii. Her zaman vakti olanlara saygı duyulmaz. "Yarın, " dedim, "Hemen," diyeceğime ve bu sözümden, daha söylerken pişmanlık duydum.
Sayfa 43Kitabı okudu
Ben de büyük meseleler yüzünden harcamış olmak isterdim hayatımı. Küçük dertler yüzünden yıpranıp gitmek istemezdim.
Sayfa 107Kitabı okudu
Anlamıyorum. Oyun nerede bitiyor, hayat nerede başlıyor, hiç anlamıyorum.
Sayfa 90Kitabı okudu
Seni seviyorum. Çünkü başka çarem yok.
Sayfa 72Kitabı okudu
Belki de insanlar aynı oyunları oynuyorlar, hayatlarını birbirine benzer oyunlarla geçiriyorlar.
Sayfa 46Kitabı okudu
Bütün bunlar onun yorgun ve adeta hissiz bir şekilde sadece alışkanlık yüzünden yaşamaya devam eden bir insan olduğunu duyumsatmıştı bana.
Sayfa 16Kitabı okudu
