Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Rana Yazar
Rana Yazar
@Unanochedeverano
Lisans
İstanbul
203 okur puanı
Kasım 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
KONUSU:
İnsanlara saf mutluluk vaat eden fakat karşılığında seçme özgürlüklerini ellerinden alan Cesur Yeni Dünya'ya hoşgeldiniz!
Bu ülkenin insanları mutluluk için bir bedel ödediklerinden habersizler çünkü devletin kendine has yöntemleri sayesinde yapmak oldukları şeyleri seviyorlar. Fakat ne yazık ki (!) insan yapımı olan bu düzenin insani
Benim için çok özel bir yeri olan Ulysses Moore serisinin ilk kitabı. Neler olup bittiğini öğrenebilme arzusuyla sayfaları hızlı hızlı çevirip, sonrasında bu kadar çabuk bitmesinin hüznünü yaşadığım ilk kitap.
Serinin tamamını okumuş değilim ama devam edersem de büyüsü bozulur diye korkuyorum. O yüzden bırakayım da çocukluğumun tatlı bir anısı olarak kalsın.
Demem o ki, okumayı sevdirmek istediğiniz kardeşiniz, yeğeniniz ya da öğrenciniz varsa bu seri mutlaka aklınızın bir köşesinde bulunsun.
Biraz bir meczubun anlattıklarından biraz da başka başka kısa hikayelerden oluşan okunması kolay, anlaması emek isteyen bir kitap. İçinde güzel hikayeler var fakat yine de benim için bir 'Ermiş' olamadı.
Okur Takip Önerileri
Baştan sona alıntılamak istediğim, kısacık olmasına rağmen neredeyse her cümlesinin üzerinde düşündüğüm ve bitmesini hiç mi hiç istemediğim bir kitaptı.
Konusuna gelirsek, El Mustafa ismindeki ermişin 12 yıldır beklediği gemisi onu alıp ülkesine götürmeye geliyor. Onu yolculamaya gelen Orphalese halkıysa ondan son bir kez daha tavsiye alabilmek için soruyor da soruyor. Aşkı, evliliği, sevinci, kederi, suçu, cezayı, özgürlüğü, aklı, acıyı ve daha birçok şeyi... El Mustafa da tek tek anlatıyor hepsini. Ama ne anlatmak!
Kısa hikayelerden oluştuğu için okunması oldukça kolay bir kitap. Hikayelerin konuları oldukça orijinal ve kara mizaha yer verilmiş; alışılmışın dışındaki tarzıyla insanın yüzünde hafif bir tebessüm oluşturuyor. Çoğu hikayenin sonu üstü kapalı bir şekilde bitiyor ve biraz da olsa okuyucunun yorumuna bırakılıyor.
Çile şimdiye kadar okuduğum en iyi şiirleri bünyesinde barındırıyor. Çokça beğenimi kazanan bu kitap, muhtemelen okuyan herkesi az ya da çok etkileyecektir. Fakat içindeki şiirleri daha iyi anlayabilmek adına önce Necip Fazıl'ın hayatının araştırılması gerektiğini düşünüyorum.
Kısaca bahsetmek gerekirse, Necip Fazıl varlıklı bir ailenin tek çocuğu. İstanbul'da bir yalıda büyümüş. Babasını erken yaşta kaybetmiş. Lisede edebiyat alanında çok ünlü isimlerden ders alma fırsatı bulmuş, kimileriyle de aynı sıralarda okumuş. Daha sonra Fransa'ya üniversite okumaya gitmiş. İpler de burada kopmuş. Bohem bir hayat yaşamaya başlamış, okuldan uzaklaşmış, kumar alışkanlığı kazanmış. Yani aslında dünyada ne var ne yok hepsini görmüş.
Hayatının dönüm noktasıysa Nakşi Şeyhi Abdülhakim Arvasi ile tanışması olmuş. Bundan sonra yaşam tarzını tamamen değiştirmiş ve tasavvufa yönelmiş.
Kitapta geçen,
Bana yakan gözlerle bir kerecik baktınız,
Ruhuma büyük temel çivisini çaktınız.
dizelerini Abdülhakim Arvasi'ye hitaben yazmıştır.
Yine,
Tam otuz yıl saatim işlemiş ben durmuşum,
Gökyüzünden habersiz uçurtma uçurmuşum.
dizelerinde de hayatındaki dönüm noktasından bahsetmektedir.
Tekrar şahsi fikirlerime dönecek olursak, Necip Fazıl'ın düşüncelerini tasvip edip etmemek herkesin kendisine kalmış, fakat edebi kimliğine saygı duyulması gerektiğine inanıyorum. Şiirlerinde oluşturduğu kafiyelerle kendisine hayran bırakıyor. Üstelik bu işi kafiye uğruna anlamı feda etmeden yapıyor. "Üstad" lakabının hakkını veriyor.
Karl Marx'ın "Das Kapital" kitabından uyarlanan iki ciltlik bir manga. Kapitalizmi basit çizimleriyle kısa ve çarpıcı bir şekilde anlatmış.
Bir yatırımcının, fakir bir ailede büyüyen Robin'e birlikte iş yapmayı teklif etmesiyle Robin'in hayatında birçok şey değişiyor. Bir fabrikaya patron olan Robin, hem zengin olmak istiyor hem de kapitalizmin acımasız çarkları altında ezilen insanlara üzülüyor. Yani vicdanı ile hırsı arasında kalan bir insanın çaresizliği aslında bize bu kitapta anlatılan.
Benim için okuması çok eğlenceliydi. Kitapta öğrenci tipleri, aşık tipleri, müşteri tipleri gibi bir sürü başlık altında çeşitli insan tipleri incelenmiş. Yazar kitaptaki tipleri o kadar güzel gözlemlemiş ve kitabına aktarmış ki, okurken çevremizdeki insanlarla bu tipleri bağdaştırıveriyoruz. Ayrıca yazarın esprili dili sayesinde "Aaa bak, bu aynı sen, bu da üst kattaki Nurten Abla" gibi tepkiler verip, hoş vakit geçirebilirsiniz.
Bugüne kadar okuduğum en kötü kitaplardan biriydi. Kitabın dili oldukça basitti ama bu herkesin okuyabileceği yalın bir dil olarak anlaşılmasın, çünkü daha çok kitabın edebi değerini düşüren türdendi.
Fakat kitabı bu kadar sert eleştirmeme neden olan asıl faktör ana karakter Eylül. Kitabı okurken sabrımın sınırlarını zorladı. Yazar bu karakteri nasıl oluşturdu bilmiyorum ama yeryüzünde bu kadar saf bir insan evladı daha var mıdır acaba? Bu öyle bir insan ki koskoca üniversite öğrencisi olmasına rağmen "Bir kere denemekten bir şey olmaz." gibi klişe bir yalana bile kanıyor. Göz göre göre ne kadar aptallık varsa hepsini yapıyor. Bir yerden sonra karakteri sarsıp, "Hadi ama, bu kadar aptal olamazsın!" demek istedim.
Sözün özü, yazarın, eroin problemi gibi ciddi bir konuyu olabilecek en kötü kurguyla anlatmaya çalıştığını, dolayısıyla da başarılı olamadığını düşünüyorum.
Bitirmek için kendimi epey zorladığım bir kitap oldu Tıkanma. Daha önce Dövüş Kulübü'nü izlemiştim fakat yazarın okuduğum ilk kitabı Tıkanma. Yeraltı Edebiyatı seviyorsanız bu kitaba da bayılırsınız muhtemelen, aksi takdirde sizi içinden kolay kolay çıkamayacağınız bir bunalıma sürüklüyor.
Kitabın konusuna gelirsek tıp fakültesini maddi problemlerden dolayı bırakmış, para kazanmak için kimsenin yapmak istemeyeceği bir işi yapmak zorunda olan hatta bu uğurda değişik numaralara başvuran, hasta ve bence psikolojik anlamda sorunlu bir anneye sahip, seks bağımlısı genç bir adamın, Victor Mancini'nin hayatta kalma mücadelesi. Mücadelesi dediysem kitaba hakim olan duygu hüzün değil. Victor Mancini bu durumdan bizim rahatsız olduğumuz kadar rahatsız değil, artık bu hayat tarzını kanıksamış durumda.
*Bir miktar Spoiler*
Kitaptan genel olarak rahatsız olmama rağmen benim de sevdiğim kısımlar var.
Victor'ın lokantalarda yaptığı boğulma numaralarıyla bir çeşit kazan/kazan durumu oluşturması, çocukluğuna dönüş kısımlarında annesinin öğrettiği her şey, bazı kelimelerin aslında ne demek olduğu ve tıp fakültesinde öğrendiği şeylerin ona nasıl yük olduğu.
Özetleyecek olursak "Tıkandım." doğru kelime değil ama ilk akla geleni.
İki kere okudum kitabı. İlk okuyuşumda 12-13 yaşlarındaydım. Yazarın dili ağır gelmişti, bu yüzden her iki cümleden birinde dönüp anneme kelimelerin anlamlarını sormak zorunda kalmıştım. Şimdi geçen haftalarda bir kere daha okuyup kitabın hakkını verdim.
* Hafif Spoiler *
Kitap üç perdelik bir tiyatro metni. 7-8 tane ana karakter var ve konuyu bir yazarın yazdığını yaşaması şeklinde ifade edebiliriz. Yazarımızın adı Husrev, olaylar da onun etrafında dönüyor. Husrev yavaş yavaş düşünmekten delirirken bizi de ölüm ve insanın acizliği üzerine söyledikleriyle derin derin düşündürtüyor. Kendi adıma kitabın sonunun çarpıcı olduğunu söyleyebilirim.
Kitabı tiyatro metni okumayı seven ya da sevmeyen herkese gönül rahatlığıyla tavsiye ediyorum.
Dan Brown okumaya, 'Ihanet Noktası' ile başladım. Kitabı okuyalı epey oluyor aslında o yüzden konuyu ayrıntılarıyla hatırlayamıyorum, sadece bana hissettirdiklerinden bahsedeceğim.
Kitabın temelinde iki konu var: siyaset ve Nasa yani uzay araştırmaları. Iki konu da hiç ilgimi çekmediğinden olsa gerek kitabın yarısına kadar zorla okudum. Fakat oradan sonra neler oldu bilmiyorum, kendimi bir an önce kitabı bitirmeye çalışırken buldum. Bitirdiğimde hayran hayran kitaba baktığımı hatırlıyorum. Beni bile içine çekmeyi başaran bu kitap, konusunu okuduğunuzda sizin ilginizi çektiyse, sizde ne denli bir mutluluğa sebep olur tahmin edemiyorum.
Belki de biraz abarttığımı düşünenler olacak, ama eminim ki onlarla da şu ortak noktada buluşacağız: Kitap derin bir araştırmanın ürünü. Öyle ki kitaptaki çoğu teknolojinin varlığı beni şaşırtmıştı. Ya da siyasetin iç yüzü tahmin ettiğimden daha karanlık çıkmıştı.Bu bakımdan kitabın biraz da ufuk açtığını söyleyebiliriz.
Ahmet Ümit'ten okuduğum ilk roman Beyoğlu'nun En Güzel Abisi. Polisiye romanlar okumayı seven biri olarak bu kitapta diğerlerinde olmayan bir şeyler buldum: sıcaklık ve samimiyet. Sade ve akıcı bir üslubu var yazarın ama sizi olayların içine çeken asıl unsur bu değil. Başkomiser Nevzat, Komiser Ali ve Kriminolog Zeynep var mesela Londra'nın kalabalık caddelerinde koşuşturan Dedektif Mike yerine. Sokaklarında gezindiğiniz Beyoğlu'nda cereyan ediyor olaylar. Evet kitap kurgu ama gerçeğe çok daha yakın Gezi olayları, 6-7 Eylül, kürtlere yapılan ırkçılık, kadına şiddet, esrar çeken sokak çocukları, kumara göz yumabilen bazı polisler hepsi de bu topraklarda yaşanan olaylar. O yüzden kendimi bir roman okuyordan çok, haberlerde çıkan gerçek bir cinayet soruşturmasını takip ediyormuş gibi hissettim.
Biraz da kitabın hoşuma gitmeyen taraflarından bahsedeyim.
SPOILER içerebilir!
Yazar kendine kitabın içinde bir rol biçmiş. Hayır, başkomiser Nevzat değil yine bir yazar kitaptaki rolü. Bu karakterin üzerinden de kendini eleştirmiş. Bu eleştiri işini okuyucuya bırakmalıydı diye düşünüyorum. Bu şekilde beni eleştirebilecek kişi yine benim demek istiyormuş gibi bir izlenim bıraktı bende. Bir de kitapta bir paradoks vardı. Yani kitabın sonu aslında başı, başı ise sonuydu. Kitabın içindeki yazarı daha az antipatik bir karakter yapsaydı bu güzel bir ayrıntı olabilirdi. Ama bu haliyle bende sadece tatsız bir gülümseme bıraktı.
Toparlayacak olursam okumazsaniz çok şey kaybederseniz diyebileceğim bir roman değil fakat okursanız hoş vakit geçirebilirsiniz.
