Aziz, mübarek kardeşlerim!
Pek çok selâm... Bizim memlekette eskide arefe gününde bin İhlas-ı Şerif okurduk. Ben şimdi bir gün evvel beşyüz ve arefede dahi beşyüz okuyabilirim. Kendine güvenen, birden okuyabilir.
Uzun zamandır yoktum. Finaller,vizeler, staj derken dünya telaşından ahireti unuttuk. Bir boşluğa düştüm sanki. Namazlar, dualar ediniyordu fakat o ramazan ve ondan önce ki lezzeti alamıyorum. Çünkü kendimi vermiyordum. Namazları hızlı kılıyordum. Duruşmalarda bulunmak için cem ediyordum. Ne bu dünya sevdası?