Bütün dünya vardı karşımda oynayabileceğim. Ama ben ölümü seciyordum. Çünkü hakkında tek bir fikir bile yurutemedigim ama adını bildiğim aklimdaki tek şeydi.
Hep bir huzursuzlukla yaşadı. Belki de yapmak istediklerini yasayamadan, erkenden göçüvereceğini hissetmenin sıkıntısıydı bu.
Hep bir ağlama haliyle ve kisacak ömrüne sigamayan bir kirginlikla geçip gitti buralardan.
Bir insana, bir insan yetmiyor artık. Pazara çıkmış bedenler..
Bir insana bir insan az geliyor. Hep daha iyisi. Hep komşunun tavuğu..
Yetebilmeye çalışmak derdi; Işine , ailene , sevdiğine ... Yetebilmeye çalışmak, hep eksik kalmak.
Insan psikolojisine en ağır gelenlerdenmis; Kiyaslanmak, az gelmek.
Bu devre ait değilim. Bu insanlara ve bu pazara.
Herkes ve her sey benden güzel benden iyi benden tam.
Bir ben eksik.