Hande
@Withhande
öğret bana, nasıl unutulur düşünmek..
54 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Tanıştığımız günden beri onlara kendimi anlatmamı bekliyorlar, ama anlatamam, anlatmak yeniden yaşamak demek. Her gün kendi kendime yaşıyorum zaten, acılarımı bir de başkalarına anlatarak büyütemem.
Sayfa 504Kitabı okudu
Bir kitabı yarım bıraktı
Yüzün uzaklaşıyor giderek benden; oysa ben yakın olsun istiyorum.
Sayfa 166Kitabı yarım bıraktı
Okur Takip Önerileri
Ne yapayım ben? İnsanlar beni takdir edecek kadar şaşkın varlıklarsa bu benim suçum mu?
Sayfa 25Kitabı yarım bıraktı
İnsan yeterince uzun bakarsa, varlığını yutmaya talip olana bile kapılabiliyor. Kendini ona, onu kendine ait hissedip hücumunda teslimiyetçi erinçler bulabiliyor. Tanışıklığın sahtekâr konforu bu. Bu budalaca yalanı da, ona inanma ihtiyacını da nerede görsen tanırım. Neyse ki kalmaya değil gitmeye, buğulu camdaki parmak izi gibi silinmeye gelmişim.
Sayfa 16
Bir Aralık çalılara takılıp yüzüstü kapaklanıyorum, kavalkemiğim sızım sızım sızlıyor. Ama çabuk doğrulup yürümeye devam ediyorum, durmayı aklımdan bile geçirmiyorum. Durursam düşünmem, düşünürsem makul olmam ve makul olursam da geri dönmem gerekir çünkü.
Sayfa 11
Bir kitap okudu
Oysa iyi biliyordum; üşümek, yorulmak, kızmak, sevinmek, hepsi geçiyordu da, bulantı kusmadıkça bakiydi.
Sayfa 241Kitabı okudu
Sevgi aşk özlenmek bunlar talep edilmez. Sen talep ettiğin için değil, birileri vermek istediği için alırsın alacağın varsa.
Sayfa 231Kitabı okudu
“Sen hiç beni sev dediği için sevilmiş birini tanıdın mı?”
Sayfa 231Kitabı okudu
Ne var ki hasretle beklenen insanlara daha çabuk kavuşulamadığı gibi, aceleyle koşulan yerlere de daha hızlı varılamıyor bazen.
Sayfa 220Kitabı okudu
Kazanmak için kaybediyorum. Sahip olmak için vazgeçiyorum. Bekle beni, azalarak artmaya geliyorum.
Sayfa 159Kitabı okudu
Geçmişe Özlem duymak, asla dolmayacak boşlukları, kovuklarını belli etmek ister gibi zonklamasına neden olsa da, bir yanıyla bana hep iyi gelirdi. Vaktiyle var olmuş bir yokun nazikçe kendini anımsatmasıydı neticede bu sızı, özlenmeye hak kazanacak denli mutlu etmiş bir lütuftan geriye kalana, sızı bile olsa, teselli diye bakardım.
Sayfa 129Kitabı okudu