Xaqan Rəhimli
@XaqanR
Mən öz həyatımın Tanrısıyam.
.
Azərbaycan Bakı
Bakı, 2 Eylül 2002
27 okur puanı
Kasım 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Eh, insanın kimsesi olmayınca ne yapsın? Herkesin çalabileceği bir kapısı olmalı....
Evet, aslında her şey kendi elimizde. Fakat insan, korkaklığı yüzünden ne fırsatlar kaçırıyor.
Hepsi çocuklarından beri mahrum oldukları kuvvete hasret çekerek ve kendilerini yiyerek bu hale gelmişler.
Okur Takip Önerileri
Ne diye benim ruhumun ahengini bozdun?
Qoyun lazımdı hamıya
"Yahu, sana acıyorum. Etrafına daha aklı başında insanları toplaya bilirdin!"
Fakat o, kurnaz bir gülümsemeyle mukabele etti:
"Lüzumu yok. Aklı başında adamlarla hiçbir iş görülmez. Bize , itirazsız inanacak ve düşünmeden harakete geçecek insanlar lazım. Bu gençleri romantik birtakım emellerle bağlamak, onlara kabadayıca sergüzeştlerin hasretini duyurmak ve bugünkü hudutları dar gösterip büyük arzularla beslemek ve böylece hepsini avucunun içine almak daha kolay ve daha muvafık..."
Kendi ruhunun pisliğini bu kadar yakından gören bir adam başkalarının temiz olacağına inanabilir mi?
Bana bu dünyanın hakikaten suratına tükürülmeye bile değmez olduğunu ve bu dünyada suratına tükürülecek bir tek, ama bir tek insan bile bulunmadığını sağlam bir şekilde ispat ettin.
Halbuki ben unuttum bile... Hayır , unuttum diyemem, fakat üzerimde bir tesiri kalmamış.
Kendimiz iyi olamıyoruz ve başkalarının iyiliğini küçük görmek için onlara reklamcı, hayır dua avcısı, hatta riyakar diyoruz.
Tam yaşamaya başladığım bu andan itibaren beni öldü saysınlar!
Birbirimize rastlamadan evvelki hayatımız sahiden birbirimizi aramaktan başka şey değilmiş.
Ben onu görmeden evvel hayatın manasını bilmiyordum, bulamamıştım.
Söyle, hangi ilim, hangi şiir , hangi aşk , hangi devlet bu manzaradan daha güzel, daha muhteşemdir? Buna rağmen burnumuzu kaldırmadan bozuk kaldırımlarda yürüyüp gitmekte devam ediyoruz.
Demek hayat iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi. Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı? Kullanamadıktan sonra göğsümüzü dolduran düşünceler neye yarardı? Yaşayışımıza ve etrafımıza şekil vermek arzusuyla dünyaya gelmekten ise hayatın ve muhitin verdiği şekli kolayca alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat, daha makul değil miydi?
Güzel ile yapmacık , lüzumlu ile özenti birbirine sürtünerek yaşamaktaydı.
Sayfa 76Kitabı okudu