Dört tarafı yalnızlıkla çevrili
insan parçasıyım ben. Gürül gürül
şiir okuyuşum hep bundan. En kötü
şarkıları iştahla söyleyişim.
Kırgınlığıma en çok dokunan kalpte
inat edişim, yalnızlığıma en benzeyen
yerde konaklayışım. Memleketime
benzeyişim çaresizce, bundan
Üç tarafı sularla çevrili memleketim
gibiyim. Yalnızım. Yorgunum.
Çok hırpalandım. Ağaçlarım
ormanlarım kesildi. Göğüm betona
kesti. Denizlerim hep pislik…
Unutulmuş gibiyim ben.
Ve insan
Bir bakıma unutulmuş gibidir
Bilmem ki, nasıl anlatmalı, yalnız bile değilim.
Belki de yalnızlıktan
Daha fazla bir şey bu
Unuttum ben kendimi