Zelal
@ZZelall
Ebe
Lisans
29 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Şen dünya içinde şen dünya içinde bir avuç şen dünyaydın sen
Son insan yürüyor
Tut elimden kaçalım
Kaçalım kaçalım
Bizi kimseler görmesin
Arayanlar bulmasın
Tren duvarları sarsmasın
Yürek bu kadar hızlı çarpmasın
Kan böylesine hızlı akmasın
Aşkın kulakları sağır
Sesi boğuk olmasın
Ölüm yayılıyordu ölüyordu gece bile
İşleyen makinalar kalmıştı yalnız
Ve onların kolları insanlar
Zalim kelimesinin gözbebeği
İnsan değil âlet
Âletin âleti
Kör
Tanrı onlarsız değil
Ama onlar Tanrısız
Okur Takip Önerileri
İçimde İstanbul çalkalanırken bozbulanık çeşme
80 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
İhlâsı zedeleyen ve riyaya ve dünyaya sevk eden, tûl-i emel olduğu gibi; riyadan nefret veren ve ihlası kazandıran, rabita-i mevttir. Yani: Ölümünü düşünüp, dünyanın fani olduğunu mülahaza edip, nefsin desiselerinden kurtulmaktır.
Ben çiçek gibi taşımıyorum aşkı
Ben aşkı göğsümde kurşun gibi taşıyorum
Gelmiş dayanmışım demir kapısına sevdanın
Ben yaşamıyor gibi yaşamıyor gibi yaşıyorum
Ben aşkı göğsümde kurşun gibi taşıyorum
Ben onun sılası, kendimin gurbetiyim;
Ben bir azizin hasreti,
Ben Meryem’in yanağındaki tüyüm.
Samimi bir ihlas şerde dahi olsa neticesiz kalmaz. Evet ihlas ile kim ne isterse Allah verir.
Teveccüh-ü nâs istenilmez, belki verilir. Verilse de onunla hoşlanılmaz. Hoşlansa ihlásı kaybeder, riyaya girer. Şân ü şeref arzusuyla teveccüh-ü nâs ise, ücret ve mükâfat değil; belki ihlássızlık yüzünden gelen bir itab ve bir mücazattır. Evet, amel-i sâlihin hayatı olan ihlâsın zararına teveccüh-ü nâs ve şân ü şeref, kabir kapısına kadar muvakkat olan bir lezzet-i cüz'iyeye mukabil, kabrin öbür tarafında azâb-ı kabir gibi nâhoş bir şekil aldığından, teveccüh-ü nâsı arzu etmek değil, belki ondan ürkmek ve kaçmak lazımdır. Şöhretperestlerin ve şân ü şeref peşinde koşanların kulakları çınlasın.
Yüzyılımızda hedefimizi dış dünyayı keşfe ayırdık. Bu keşifler şehvet ve arzularımızın kabarmasına ve sonuç olarak da daha fazla endişeye, sarsıntıya ve üzüntüye neden oldu. Çünkü dış dünyayı keşfederken iç dünyamızdan olduk. Asıl önemli olan mutluluk kaynağımız zihnî mutlulukları bir kenara bıraktık.
Başımıza gelenler ise nefsin isteklerinden başka bir şey değildir. Arzular gerçekleştikçe gerçekleşiyor, biz de kendimizi özgür zannediyoruz. Akıl, güçsüzlüğünden utanmış olarak, kendini kral zannederek oyalanmayı sever. İşin gerçeği, arzularımız, aklı hiçe sayarak dilediğini yapar.
Pek çok sorunumuz bu “dürtülere göre hemen tepki vermek" ve toplumun beklentisine uymaya çalışmaktan kaynaklanır. Dışarıdan dayatılan fikirleri yerine getirmekle el âlemin elinde oyuncağa döneriz.