Bir çöküşün hikayesini okudum. Akıcı ve sürükleyici bir kitaptı. Isyan’ın hayatına yön veren önemli olayları, onu derinden etkileyen deneyimlerinin anlatıldığı, insana bu da mı olur dedirten ve yepyeni bakış açıları kazandıran bir kitaptı benim için Doğunun Limanları. Aşkın, politik görüşlerin, devrimin, başkaldırının, ötekileştirme ve savaşın insan hayatına etkisinin harmanlandığı dramatik bir roman.
Kitapta çok etkilendiğim bir bölüm var: İsyan yani ana kahramanın kendisini ve kardeşi Salim’i anlattığı bölüm. Kendisinden bahsederken ben hiçbir şey için savaşmak zorunda kalmadım; istediğim, hayal ettiğim şeyler hemen oluverdi diyor. Kardeşimden bahsederken de tam tersi, kardeşinin her şeyle savaşmak zorunda kaldığını dile getiriyor. Bütün bunlar da Salim’i suç işlemeye itmiş.Ve tabi bu durumda da senaryo belli: biri sevilip sayılırken diğeri görülmemiş bile. Ah! Ne yazık çocuğun karakteri üzerindeki etkisini bilmeyen ebeveynlere. Böyle sevgisiz büyüyen nesiller büyüyor maalesef günümüzde bile. Bunlar ya hırsız ya gaspçı veya başka türlü kötü işlere bulaşan vatandaş olarak sürdürüyorlar hayatlarını.
