Ömürlük Ukde
Güneşi hiç görmemiş; ayın daima karanlık yüzünde yaşar gibiydi.
Kimsesizliğiyle soğuyan kalbinde açan kraterler sonsuzluktan daha derindeydi.
Açmamış çiçekler gibi baştan solmuş;kurulmamış hayallerin yıkıntısı altında kalmış bir hayatzedeydi...
O belki herkes, belki hiç kimse; belki her birimiz belki hiç birimiz kadar
İlk rüzgarda yıkılacak bir çınar gibiydi.
O içinde Ömürlük ukdeler taşıyan; çoktan ölmüş bir diriydi...
Sayfa 33Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ben öleceğim sen bilmeyeceksin
Ufukta kaybolan gemiler gibi kayboluyorsun denizimden
Önce ellerin kayboluyor ufukta; en son dumanı kalıyor yangınının.
“ Bu dünyada sana göstermek istediğim o kadar çok şey var ki”demiştin
Oysa hiç bilmediğin 
Gördüğüm güzelliklerin anlamı; kokladığım çiçeklerin rengi ve yürüdüğüm yolların bütün adımları sendin...

Sayfa 23Kitabı okudu
