SESSİZ BİR YARA
Biz mi
Yaşıyoruz işte…
Hepimizi alçaltan bir dünyayı
Sevmeyi öğrendik sonunda
Konuştukça kalbimizde soğuyan
Ruhumuzda taşa dönmüş
Bir ana rahmi yalnızlığı
Her sözümüzde bir ölüm ıslığı
Sayfa 24Kitabı okudu
İYİ ŞEYLER DÜŞÜNMEK
Bir çürümenin ortasında
Utancımıza tutunmuş
İyi şeyler düşünerek
Yaşamaya çalışıyoruz.
Sayfa 12Kitabı okudu
Ölüler Olmadan
Ağlıyorsun, özlüyorsun
Benimle konuşuyorsun
İçindeki kederi kaybetme
Yazdığın yazıyım ben
İçtiğin su
Sustuğun şarkı
Açtığın kapı benim
Kapattığın yalnızlık ben.
Ağıt, ağıt getirir bilmez misin
Unutma
Ölüler dünyayı sevemez ama
Ölüler olmadan
Yaşayanlar da sevemez dünyayı.
Sayfa 10Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsan yaşlanınca
Görüyor zamanı.
Sonra çırpına çırpına
Çocukluğuna koşuyor.
Bir yaralı geyik
Büyük yalnızlığa baka baka ölüyor.
Sayfa 43Kitabı okudu
Biraz Değiştim
Ne yormak istedim Seni,
Ne de yormak kendimi
Çok çalıştım
Gitmeye de kalmaya da
İkisi de aynı acı, ikisi de rezil
Daha önce de gitmiştim
Ama böyle kalarak değil
Böyle kalarak değil.
Ömürlük Ukde
Güneşi hiç görmemiş; ayın daima karanlık yüzünde yaşar gibiydi.
Kimsesizliğiyle soğuyan kalbinde açan kraterler sonsuzluktan daha derindeydi.
Açmamış çiçekler gibi baştan solmuş;kurulmamış hayallerin yıkıntısı altında kalmış bir hayatzedeydi...
O belki herkes, belki hiç kimse; belki her birimiz belki hiç birimiz kadar
İlk rüzgarda yıkılacak bir çınar gibiydi.
O içinde Ömürlük ukdeler taşıyan; çoktan ölmüş bir diriydi...
Sayfa 33Kitabı okudu
Ben öleceğim sen bilmeyeceksin
Ufukta kaybolan gemiler gibi kayboluyorsun denizimden
Önce ellerin kayboluyor ufukta; en son dumanı kalıyor yangınının.
“ Bu dünyada sana göstermek istediğim o kadar çok şey var ki”demiştin
Oysa hiç bilmediğin 
Gördüğüm güzelliklerin anlamı; kokladığım çiçeklerin rengi ve yürüdüğüm yolların bütün adımları sendin...

Sayfa 23Kitabı okudu