Bir hoş manzara, bir hoş koku, bir hoş yürüyüş; ruhta geçmişten bir rüzgar estiriyor. İnsanın kısa bir süreliğine bile olsa ayakları yerden kesiliyor. Bu rüzgar, içimizdeki hangi boşluğa rast geliyor da bizi yeniden hayata bağlıyor? Neden tam o anda, bir şeyler yerine oturmuş gibi hissediyoruz? Bazı şeyler tarife gelmiyor, bazı soruların cevabı yok.