Birdən elə adam yadına düşür,
İçini qəribə bir sükut yeyir.
Bəlkə də hardasa adını çəkir,
Səni lənətləyir, deyinir, söyür.
Birdən elə adam yadına düşür,
Gözlərin yığılır, dodağın qaçır.
Tez ciddiləşirsən, kimsə görməsin,
Dünyada doğruluqdan çətin, yaltaqlıqdan asan şey yoxdur. Əgər doğruluqda zərrə qədər yalan olsa, o saat nəzərə çarpır, sonra da biabırçılıq olur, lakin yaltaqlığın lap hamısı yalan da olsa, yenə də onu məmnuniyyətlə qəbul edirlər.
Cinayət və Cəza,
Fyodor Dostoyevski
Nəyə can atırdıq uşaq ikən biz?
Oyuncaq rəfinə əlimiz çatsın...
İndi o rəfdən də boyumuz uca,
Hardan bilərdik ki, böyüdükcə biz
Nə mümkün uşaqlıq geri qayıtsın.
İndi o günlərə çatmır əlimiz,
Zaman belində hey çapa-çapa
Tapmadıq nağıllar dünyasını biz.
Yenə də əlçatmaz bir rəfimiz var
İçində saralmış ömür kitabı,
Qoy illər keçsin ! etdik dualar
Həyatın hiyləsini bilmirdik axı
Sən demə sürətli ömür qatarı
Hər kəsi özüylə götürməyirmiş...
Uşaqdıq bilmirdik bütün bunları.
Hara tələsirdik, niyə qaçırdıq?
Əlimiz çatmayan o rəf qalardı,
İndi doğmalara çatmır əlimiz,
İndi ötən ömrə çatmır səsimiz
Bir gün bu qatardan enməyə doğru,
Yenə qaçırıq tələsirik biz. (Nigar Əsəd)