Hiç durmadan üzüyor,kırıyor dağıtıyorlar seni.. sen toparladıkca bir darbe daha.. sonra bir an için durup düşünüyor sual ediyorsun.. hala neyin mücadelesi bu? Umut! Bir umut daha... Hani belki bir gün..bir an...
Şairin de dediği gibi "sevmek de yorur bazen"
Ve korku! En büyük esaret.. çaresiz kaldığın o an aslında gerçekten bir hiç olduğunu anladığın andır.. ne için var olduğunu bilmediğin, bütün tutkunlarının yok olduğu, seni sen yapanları kaybettiğin an... Boş ver be Diego nefes alıyoruz yaa..
Onlarla aynı "sınıftan" olmadığı ve onların o garip, anlaşılmaz dilini konuşamadığı tespitinde bulundu..
Sahte ve içtenliksiz davranışlara yer yoktu onda. Ne yaparsa yapsın, hakiki olmalıydı..