Esma
@_bibliosmia1
instagramdan takip etmek için
instagram.com/_bibliosmia1?ig...
Sosyal hizmetler/Engelli bakımı
önlisans
istanbul
364 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Çocuklarınız sizin çocuklarınız değildir.
Onlar Hayat’ın kendine duyduğu özlemin oğulları ve kızlarıdır.
Onlar sizinle gelirler, ama sizden değil,
Ve onlar sizinle birlikte olsalar bile, yine de size ait değildirler.
Onlara sevginizi verebilirsiniz, düşüncelerinizi değil;
Çünkü kendi düşünceleri vardır onların.
Onların bedenlerine bir ev sunabilirsiniz, ruhlarına değil;
Çünkü onların ruhları, sizin düşte bile ziyaret edemeyeceğiniz o geleceğin
evinde yaşarlar.
Onlara benzemeye çaba gösterebilirsiniz, ama onları kendinize
benzetmeye kalkmayın.
Çünkü hayat geriye gitmez ve dünle de hiç oyalanmaz.
Siz yaysınız, çocuklarınız da bu yaylardan fırlatılan canlı oklar.
Okçu sonsuza giden yoldaki hedefi görür ve oklarının hızlı ve uzağa
gitmesi için tüm gücüyle gerer sizi.
Onun elinde gerilmeniz sevinç nedeni olsun size;
Çünkü o fırlatılan oku sevdiği gibi, elindeki sağlam yayı da sever.
Halil Cibran-ErmişKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Albert Einstein, “Önemli olan sorgulamaktan vazgeçmemektir,”
demiştir. Ve çocuk, aklının özgürlüğüne saygı duyulan bir ortamda
büyüyorsa, sorgulamaktan hiç vazgeçmez; sürekli sormaya, sorunu
didiklemeye devam eder. Ve daha da önemlisi sorup didiklemekten,
araştırmaktan, keşfetmekten zevk alır. Keşfetmek, bir çocuğun en çok
zevk aldığı şeydir.
Canın gıdası sevgidir.
Çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi. Yiten bu işte!
Nilgün Marmara
Anladım ki: insanlar susanı korkak, görmezden geleni aptal, affetmeyi bileni çantada keklik sanıyorlar. Oysaki, biz istediğimiz kadar hayatımızdalar. Göz yumduğumuz kadar dürüstler ve sustuğumuz kadar insanlar.
Hayat bu, bir bakarsın her şey bir anda son bulur. Hayat bu, son dediğin an her şey yeniden can bulur.
Susmak, mana eksikliğinden değil, mananın parlaklığındandır.
Bazen uzaklaşmak gerekir, yakınlaşmak için.
Bazen hatırlamak gerekir, hatırlanmak için.
Bazen ağlamak gerekir, açılmak için.
Bazen anmak gerekir, anılmak için.
Bazen susmak gerekir, duymak için.
Yalnız kendi başın mı dertli sanırsın, gölgesi yeryüzünde avare insan?
Cahit Sıtkı Tarancı