“Gerçekle düş birbirine karışıyor; yalanın nerede bittiğini anlayamıyoruz. Tutunacak bir dalımız kalmıyor. Tutunamıyoruz.”
Tutunamayanlar okumaya niyetlenip niyetlenip kendimi yetersiz bulduğum, yarım bırakmaktan korktuğum için uzun zamandır aklımda olsa da elime yeni geçmiş kitabım. Önyargılarımla çelişsem de içten içe her şeyin bir zamanı olduğuna inandığımdan senin de zamanının anca geldiğine inanıyorum. Hayatımda hiç bir kitapta bu kadar altı çizilesi cümle okumadım sanırsam, cümleleri sindirmek için tekrar tekrar okumadım, sanki olanları kendim yaşamışım - ve hatta hissetmişim desem daha doğru olur- gibi deprese olmadım. Üzerine çok fazla şey söylemek istesem de elimden ve dilimden bu kadarı geliyor. Okunması kolay bir kitap olduğunu düşünmüyorum hatta harcım olacak kadar yiğit olduğumda tekrar tekrar okumak istiyorum. İyi ki seni tanıdım Oğuz Atay..
