İyi yazar dile hakim olduktan sonra onu unutur bizzat varlık hayat ve insan ile uğraşır
daha doğrusu o dili kullanırken dürbünle dünyayı seyreden biri gibi dikkatini kelimelere değil varlığa çevirir
dünyayı seyredecek yerde dürbünün kendisine bakan biri dünyayı değil dürbünü görür