Emre şeremet
@_seremet
Van
Ordu, 1998
17 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Gerçek korkak, mutluluktan bile korkar. Pamuk yün bile yaralar onu.
"Görünürde her zaman gülümsüyor olsam da içeride çaresiz bir mücadeleyle debeleniyordum, bir ipte yürüyordum, ter içindeydim, onları eğlendirdikçe felaket ihtimali her an yaklaşıyordu."
Yine de bir insanın gülümsemesinden farklıydı. Bir şey eksikti. Kanın ağırlığı mı desem, hayatın acısı mı desem bilemiyorum. Özsüz gibiydi, bir kuşun değil, bir kanadın hafifliği gibi. Gülümseyen boş beyaz bir sayfa gibi. Yani tepeden tırnağa sahte hissettiriyordu insana.
Okur Takip Önerileri
İlk kez sevdiğim bir insanın sesi canımı acıtmıştı.
İki insanın birleşmesindeki sonsuzluk özü olmalı insan yaşamının. Özü olmalı güneşin. Bizi saran sıcaklığın. Soğuyan gecelerin. İki insanın sarılarak geçirdiği bu sarsıntı özü olmalı evrenin. Sonsuza dek varan, var eden, yaşatan, yaşamı ileri çağlara doğru devreden bu birleşme...
Karanlık, uzun geceler vardır. Kapalı gözlerle uzandığım,
birkaç saatin bana ait olduğu karanlıklar.
Kış sabahları kasabanın dışındaki
okula giden yolda, tipiden yüzlerimizi öne eğerek
ilerliyoruz. Ellerim soğuktan çatlamış, kantyor. Yaz aylarında tezeklerin kurutulduğu yokuşlar bembeyaz karla kaplı. Evlerin atlarından kalın buzlar sarkıyor.
Sensiz yaşayamam.
Yaşarsın. Herkes herkessiz yaşayabilir.
benden 32 yas gençti ve tanrılara layık bir vücudu vardı.
Hayat acımasız davranmış bu kadına:
24 yaşında
38 gösteriyor,
ama sonuçta her şey birbirini dengeler:
arada birçok insanı da
yaşlandırmış.
Birbirimizi hak ediyoruz,
minik alevime kanat çırpan
o kelebekler ve ben.
Yalnız kalmaktan hoşnut biriydim eskiden.
Şimdi yıkıldı duvarlarım,
Her şeyin kenarları var.
Zordur, Şiirlerin Sonunda
Sizi hayal kırıklığına uğratmayacak
Bir şair bulmak.