Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan
saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda
acılar çekebilecek yașa geldiğim zaman
acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.
Ve şimdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın başından başlayabilirim.
İsmet Özel
Kimseyle samimi olmamam gerektiğini ve bir kimseye yapacağım son şeyin ona güvenmek olduğunu anlamam gerek...
Zira bu kabul edemediğim şeyler beni heder etti!..
Derviș'e sordular; Göğün altında niçin
yoksulluk ve savaş var?
Derviş dedi ki;
Rabbe ait olana "bizim" dediğimiz
içindir...
Bize verileni dağıtmadığımız içindir.
"İçimde çok büyük bir ağlamak var. Bir ağacın
altında oturarak hem kendime, hem bütün
insanlara, hem börtü böceğe, kurda kuşa bin
yıllık gözyaşıyla ağlamak istiyorum."
Neden her defasında insanlara güveniyordum? Nedendir sonunda yenilen ben olduğum hâlde umutvâr oluşum?.. Ne yapmalı şimdi, nasıl kurtulmalı bu durumdan?
İçimde hep ne olduklarını bilmediğim gizli ve meçhul ümitlere sarılmıştım; onlar olmasa bir saniye nefes alamazdım; çünkü bütün hesaplar aleyhime çıkıyordu, bu meçhul ümitler beni aldatırlarsa mahvolacaktım.