...O yüzden hiçbir şeyi gerçekten kaybettiğimize inanmıyorum. Onlar hâlâ orada bir yerdeler. Ama biz de başka bir yerdeyiz. Zamanın farklı yerlerine aitiz şimdi. Bu yüzden o tarafa dönmüyorum. Zaman akıyor. Önümde bir yol var şimdi: Hakkında nasıl olduğuna dair pek bir şey bilmediğim ama ne olursa olsun güzelleştirmek ve benim kılmak zorunda olduğum bir yol var. İlerliyorum. Geride bıraktıklarımın arkamdan yankılanan seslerini duyuyorum. Tanıdık bir melodi gibi. Ev gibi. Başımı omzumdan çevirip son defa arkaya bakıyorum. Gülümsüyorum. Ve yürümeye devam ediyorum.