Küçük Arı Chris Cleave

''Barış ne demektir biliyor musun Charlie?''
Charlie kafasını salladı.
''Barış, insanların birbirlerine gerçek adlarını söyleyebildikleri bir zamandır.''
Bu kitabı aldığımda çok beğeneceğimden, beni etkileyeceğinden emindim. Çünkü kapağındaki yorumdan bunu anlamıştım. ''Bir sonraki Uçurtma Avcısı'' yazıyordu ve sevdiğim kitaplar listesinde üst sıralardadır Uçurtma Avcısı. Evlilikleri bitmek üzere olan İngiltereli bir çiftin evliliklerini kurtarmak için Nijerya ya gidişiyle başlıyor hikaye.Orada yaşanan acılar ve Batman kostümlü altı yaşındaki bir çocuk onların bütün hayatını değiştiriyor.Kitap ağlatırken aynı an da güldürebiliyor.Çok beğendim ve kesinlikle tavsiye ederim.

Kitaplarımı karıştırırken buldum. Yorum yazmadığımın farkına vardım. Okurken 1k`da daha yeniydim haliyle o zamanlar hem dil bilgim yetersizliğinden hem de biraz çekingenliğimden yorum yapmamıştım. Şimdiye kısmetmiş :)

Kitab`ın kapağında " ikinci Uçurtma Avcısı " yazılmıştı galiba. Bu kitabı okumam için fırsat doğurmuş bi de kitapdan uzaklaştırmıştı. Çünkü benim için tek bir "Uçurtma Avcısı " vardı. İkincisi olamazdı. Bundan dolayı kapağına o başlığı atmak bana çok yalnış geliyor. İnsanlar o başlığı gördükleri anda öfkelenirler. " Neden kendin olmuyorsun da başkasının başarısından kendine de pay çıkarmaya çalışıyorsun " diye.

"Uçurtma Avcısı" ile uzaktan yakından tek alakası- karekterlerin iki kitabda da çocuk olması, ülkelerinde yaşanan savaş yüzünden madur kalmaları. Başka da bir benzerlik yoktu. Bu konuysa bir çok kitaplarda mevcut. O zaman tüm bu tarz kitaplar " İkinci bir Uçurtma Avcısı mı olmalı? ".

Kitapta sevmediğim yerler vardı. Bunlar bende saklı kalsın :) Sevdiğim yerlerse : Kızın isminin son ana kadar bize hep Küçük Arı olarak söyletilmesi. Küçük Arı`nın yaşadıkları, savaş, toplama kampındakı insanların yaşadıklarının okuyucuya güzel geçirilmiş olması.

Şahsi fikrim " Uçurtma Avcısı " ile mukayese edilmezse okunabilir kitaplardan.

Keyifli okumalar.

Kitap genel anlamda güzeldi. Uykusuz kalmanıza sebebiyet verecek şekilde sürükleyiciydi. Kitabın ilk başında yazar, size tüm kişileri veriyor. Aradaki bağlantıları yavaş yavaş çözümlüyor. Bu da kitaba olan ilginizin düşmemesini sağlıyor. Aslında Küçük Arı'nın hikayesinin ahım şahım bir yanı yok. Sadece yazar bilgileri size öyle bir ustalıkla sunmuş ki, sizi bu çözümleme duygusu ve gerçeğe kavuşma heyecanı için sayfaları yutuyorsunuz. Kitabın sonunda hüsrana uğradığımı söyleyebilirim. Dikkat bu satırlardan sonra spoi içerecek incelemem. Hikayenin, gerçek bir olaydan alıntı yapılarak oluşturulduğunu düşünürken, kitabın sonundaki açıklamadan sonra kandırıldığımı düşündüm. Baştan kitabın sonuna göz atsaydım, bu kitabı hiç okumazdım. Bu kadar drama giripte gerçeğe dayanan bir şey söz konusu değilse, gidip Stephen King okurdum.

Bu kitabın " Uçurtma Avcısı " kitabı ile tek ortak noktası vardı oda kitabın baş kahramanlarının çocuk olması ve onların ağzından kağıda aktarılmasıydı...
Küçük Arı yaşadığı bölgedeki tehlikeleri ve ailesinin başına gelenleri sade bir dil ile anlatıyor...
Petrol için ülkesinin esaretinden bahsederken, ailelerin yaşadığı sorunlar ve göçleri anlatışı insanı duygulandırıyor...

İki farklı kültür, iki farklı coğrafya ve iki kadının dramatik bir şekilde kesişen hayatları. Ve gelişmiş ülkelerin geri kalmış ülkeler üzerinde oynadıkları enerji kaynağı oyunları, kirli dolapları. Yok olan hayatlar, umutlar, gelecek…
Kısacası; Günümüzden, yakınımızdan, çevremizden bir hikaye. Bu tür kitaplar insanı hemen şu düşünceye sevk ediyor, acaba şu an şu saatte bir yerlerde ne kadar çok küçük arı kim bilir ne zulümlere maruz kalıyordur?
Kitabın en can alıcı yeri Küçük Arı’nın Charlie sorduğu sorunun karşılığın da aldığı cevaptı:

''Barış ne demektir biliyor musun Charlie?''
Charlie kafasını salladı.
''Barış, insanların birbirlerine gerçek adlarını söyleyebildikleri bir zamandır.''

Chris Cleave'in okuduğum ilk romanıdır. Zaten böylesine olağanüstü bir yazarı keşfedince diğer romanlarını da bir solukta okuyor insan. Küçük Arı kitabı aşırı duygu yüklüdür. Anlatımı ve betimlemeleri çok başarılıdır. Kitabın konusundan tutundan da, kurgusuna, karakterlerin çok gerçekçi olmasına kadar her yönüyle insanı içine çeken, elden bırakması çok güç olan, bir solukta okunan müthiş bir eserdir. Herkesin mutlaka okuması gerektiğine inanıyorum.

Bu kitabı okumamın üstünden 4 yıl geçti ve hala benim için en özellerden biridir.Tek söyleyeceğim okumadan ölmeyin. (:

''Barış, insanların birbirlerine gerçek adlarını söyleyebildikleri bir zamandır.''

Kitabı 2010 yılında okudum ve bende hala izi olan bir kitaptır. Okuduktan sonra uzun bir süre kitap aklınızdan çıkmayacak. Zaten uluslararası bestseller olmuş kitap. Okumadiysaniz hemen başlayın derim

Gerçek adın ne?” diye fısıldadı.
Gülümsedim.
“Benim adım Udo.”
“Uuu-do mu?”
“Evet. Udo, barış demektir. Barış ne demektir biliyor musun, Charlie?”
Charlie kafasını salladı.
“Barış, insanların birbirlerine gerçek adlarını söyleyebildikleri bir zamandır.

Öyle dusunuyorum ki bu bölüm kitabın özetiydi.. Insanlarin birbirine isimlerini söylemekten çekindigi bu modernite de sözüm ona Avrupai dünyada barışın savaş ile elde edilmeye calisildigi ancak tek dertlerinin cep doldurmak ve kendi çizgilerini kendilerinin belirledi alt ust sınırı içinde alt kesimin yaşam kalitesini canını hice saydığı bu dönemde insan olarak yaşamak insan olmak cok zor... Bir göçmen gözüyle dünya gerceklikleri verilirken MODERN İNSAN in VAHŞETİ ni vahsiligini en gercekci cizgiler ile anlatan bu kitabi okudum okuyali bazi gündem haberleri ile beraber beynimde yankılanan BENİM ADIM UDOO sesleri ve UDOO nun BARIS oldugu gercegi ve simdinin ütopik nesnesi ... Işte bu kitap ve çağrıştırdıkları.... Şiddetle tasviye ediyorum okuyun...

Kitap gerçek hikayelerden derlenmiş olduğu için çok ilgi çekici, özellikle sonlarına doğru ağlayabilirsiniz. Kitap sonunun okuyucuya bırakılması beni gerdi çünkü hayal ettiğim son pek de iyi olmadı...
"Barış , insanların birbirlerine gerçek adlarını söyleyebildikleri zamandır." Kitabın ve belki de gerçek hayatın en anlamlı cümlesi.
Güzel kitap okunmalı.