Eski bir inanışa göre yangını izlersen ateş sönermiş, prenses... Yangından kaçan, yanmaktan kurtulur, sevdiklerinin yanışını izler... İyi mi yaparsın bir düşün, kötü mü yaparsın yoksa? Bırakıp gittiğin o yangın, sevdiklerinin kül havuzu olursa... Kim vardıysa yanında, bir bir küle dönüşecek. Söndürmek istiyorsan aç gözlerini, yangınına bak, O eski inanış, senin anahtarın olacak. Gözlerin ateşte oldukça, o ateşin harı uçup gidecek. Sen ki su değilsin, buhar olup yağamazsın, Alim değilsin, kaçıp çözüm bulamazsın, Kendini sakladığın o yerde, Bu ateşi söndürecek suyu bulamazsın... Yangının suyu, Kapının anahtarı, Camın pervazı, Sensin... Bitsin istiyorsan bu ceza, Su ol söndür yangınını... Yoksa ayaklar altında kalacak, birilerinin onuru... "
