İnsanoğlu yeryüzündeki en acımasız bir o kadar da acınası varlığın ta kendisi.
İnsanoğlu büyüdükçe kaybeder saf duygularını. Bütün masumluğu, bütün samimiyeti ve temiz duyguları zamanın acımasız dalgalarına adar. Kusursuzdur hayat küçükken, belki de minicik bakışlar içinde, kocaman kusurlarda ufacık hale gelir. Herşey küçükken toz pembedir. Büyüdükçe göze batan bütün kusurlar, kirlenmiş ve pas tutmuş samimiyetin bir yansımasıdır aslında... Her detayı, ince ayrıntısına kadar hesaba katan aklım durmuş gibi. Büyüdükçe kirlenmiş bu zihnim dahi, ona bir kusur bulmaktan aciz...
5 Nisan 1968 günü Amerika'nın Iowa Eyaletinde 840 nüfuslu Riceville yerleşimi okulunda bir öğrencisi sınıf öğretmeni Jane Elliott'a bir gün önce öldürülen siyahi aktivist Martin Luther King'in neden öldürüldüğünü sordu.
Sonradan psikoloji bilimi tarihine geçecek olan deneyini Elliott o bir anda tasarladı ve 8-9 yaşlarındaki hepsi beyaz olan
İnsanoğlu, başkasının başına gelen felakete sözde acıyan ama o felaket kendini bulmadı diye de için için sevinen bir rezilliktir. Hayvanlar dünyasında acımasız yok ediş vardır ,vahşet vardır ama eziyet ve işkence yalnız insanlara vergidir. Fakat güzel de bir akışı vardır elbet hayatın , fenalık her zaman cezasını görür. İyilik , eninde sonunda mutlaka mükafat bulur.
Hindistan’da 'Renklerin Ustası' anlamına gelen Ranga Guru adında bir ressam varmış. Bu ünlü ressamın bir öğrencisi eğitimini tamamlamış, son resmini yapıp hocası Ranga Guru’ya götürmüş ve resmini değerlendirmesini istemiş.
Ranga Guru resme bakmış ve şöyle demiş: “Sen artık büyük bir ressamsın. Resmini halk değerlendirsin. Bu resmi al, şehrin kalabalık bir meydanına as. Yanına da bir kırmızı kalem ile şu yazıyı bırak: “Lütfen beğenmediğiniz yerlere çarpı koyunuz.”
Öğrenci söyleneni yapmış ve birkaç gün sonra resme bakmaya gittiğinde görmüş ki, emeğini ve yüreğini ortaya koyarak yaptığı tablo, kırmızı çarpılarla doldurulmuş. Öğrenci buna çok üzülmüş. Tabloyu almış ve hocasına götürmüş.
Ranga Guru, öğrencisine üzülmemesini söylemiş ve aynı resmi yeniden yapıp yanına da yağlı boya ve fırça ile birlikte şu yazıyı bırakmasını söylemiş: “Lütfen beğenmediğiniz yerleri düzeltiniz.”
Öğrenci birkaç gün sonra gidip bakmış, tabloya kimse dokunmamış. Bu duruma çok sevinerek durumu hocasına anlatmış. Ranga Guru şöyle demiş: “Sen ilk seferde belki de hayatında hiç resim yapamayan insanlara fırsat verdin ve acımasız eleştiriler ile karşılaştın. Bu duruma çok üzüldün. İkinci sefer ise hataların düzeltilmesini istedin. Oysa kimse konuyu düzeltmeye cesaret edemedi. Çarpı koymak, beğenmemek, karalamak, kolaydır. İnsanoğlu başkalarında kusur aramada pek aceleci ve pek acımasızdır…”
Şimdi soruyorum;
Hayat mı acımasız yoksa insanlar mi
İnsanoğlu bunun kararını verememiş?
Rica ederim okumadan beğenmeyin
Yine kimse okumayacak ama olsun.. ...
En azindan eşeğin golgesini merak eder belki birkaç kişi ...
5 Nisan 1968 günü Amerika'nın Iowa Eyaletinde 840 nüfuslu Riceville yerleşimi okulunda bir öğrencisi sınıf öğretmeni Jane Elliott'a bir gün önce öldürülen siyahi aktivist Martin Luther King'in neden öldürüldüğünü sordu. Sonradan psikoloji bilimi
Geceyi seviyoruz diye neden gündüze ihanet ediyoruz, ey insanoğlu bu kadar nankör, acımasız, duygusuz olma !