Biz onlar gibi savaşçı değildik; kurnaz ve korkaktık sadece ve bizim bu Genç Dünya'nın korkunç derecede düşman çevresinde hayatta kalabilmemizi sağlayan şey de kurnazlığımız, korkaklığımız ve gereğinden fazla korkma kapasitemiz olmuştur.
Rüyalarımdaki kişiliğim çok eski çağlarda, bildiğimiz anlamda insanlar dünyada henüz yokken yaşıyor; uyanık hayatımdaki diğer kişiliğimse insanın varoluşuna dair sahip olduğu bilgiler ölçüsünde kendini rüyalarımın özüne yansıtıyordu.
Sayfa 9Kitabı okudu
Bir kez dallardan sepet örmeye başlarsak sonraki kaçınılmaz adımın kumaş örmek olacağıydı. Sıradaki icat kıyafetler olurdu. Çıplaklığımızı örtmekle birlikte ise utanç başlayacaktı.
Rüyasında yüksek bir yerden düşerken uyanan bir insan, gördüğü bu rüyayı binlerce yıl öncesinde henüz insanlaşma sürecini tamamlayamamış atalarının ağaçtan düşme korkusuyla bağdaştırır.
Ve insan aşkı hissetti
"
Bu güne kadar hayatımda onunkinden daha sevecen bir bakış görmemistim.
"
Sayfa 79 - Sınırsız yayıncılıkKitabı okudu
Büsbütün saçmalıyorduk.
“Yani siz ve ben uyurken veya uyku bastırıp içimiz geçtiğinde, boşluktan düşüyor ve tam yere çarpmak üzereyken sıkıntı içinde uyanıyorsak, (…) ağaçlarda yaşayan atalarımızın kalıtsal mirasına kazınmış şeyleri hatırlatmaktan başka bir şey yapmıyoruz demektir.”
Sayfa 10Kitabı okuyor
"...Kızılgöz o kış son karısını taciz ve sürekli dayakla öldürdü...İlkel biri olduğunu söyleyip duruyorum ya, aslında bu olay daha da beterdi, çünkü daha aşağı seviyede olan hayvanlar bile dişilerine böyle kötü davranmaz, onları öldürmez...Kızıl gözü insanoğlunun habercisi olarak görüyorum çünkü sadece insan türünün erkeği dişisini öldürür..."