Adından da anlaşılacağı üzere ilkel zaman insanlarından bahseden kitaptır. Onların tek derdi karınlarını doyurabilmek ve yatacak güvenli bir dam altı bulabilmektir. Biraz da sıcak olsa ne iyi olur o sığınılan yer. Vahşi hayvanlara yem olmamak için dar girişli mağaralara veya yüksek ağaç dallarında konaklarlar o zamanlarda. Ve tabi haliyle devlet yoktur, din kavramı gelişmemiştir, dil yoktur bi kere, insanlar düşünmeyi bile yeni ögrenmiştir,iletişim çok kısıtlıdır, ancak somut şeylerden bahsedebiliyordur insanlar çünkü soyut şeylerden bahsedebilecekleri kelimeler yoktur henüz. Ve çok yenidirler Dünya’ya , 'bir çocuk gibi şaşarcasına bakarak' yaşarlar. Suyun donmasına tanık olmak bile onlar için çok eğlenceli, şaşırtıcı, izahı olmayan bir olaydır. Dünya’ya, hayata karşı saf bir cahillik içerisindedirler. Ama mutludurlar. Zamanlarının çoğunu oyun oynayarak geçirirler. Katıla katıla gülerler, vahşice hayvanca, tutmazlar kendilerini gülmemek için,doğaldırlar. Çıplak dolaşmak, soğuktan titremek, vahşi hayvanlardan kaçmak, yiyecek bi şey bulamamak, hastalanmak, hatta ölmek bile sorun değildir onlar için.Eğlenirler, neşelidirler. Çünkü onların hareketlerini kısıtlayacak herhangi bir şey yoktur, çünkü özgürdürler.