Elif UYSAL
@Elifuysalll
Ögretmen
Turkce egitimi yuksek lisans
Konya
1 Ağustos
40 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Cahil olmayı isterdim. Böylece ne kadar cahil olduğumu bilmezdim.
Mükemmellik arayışına girmeyin. En büyük kurmacalardan biri de dünyanın karmaşıklığı reddetmek ve dünyayı el değmemiş bir masumiyetle şeytanî kötülüğü karşı karşıya getiren keskin ayrımlar doğrultusunda algılamaktır.
Eğer iktidar peşindeyseniz etrafa bir miktar kurmaca saçmanız gerekir.
Okur Takip Önerileri
İçinde yaşadığım toplumun bilinçdışı yanlarını analiz edemediğim sürece kim olduğumu bilemem çünkü hangi yanımın bana ait olmadığını bilemem.
Gerçekten sevdigim pek az insan var; hele saygı duydugum daha az insan var .Dünyayı tanıdıkça hoşnutsuzluğum daha da artıyor, her geçen gün insan karakterinin tutarsızlığına ve akıllı,duygulu görünenlere bile güvenilmeyeceğine olan
inancım güçleniyor.
Dünya asla kimsenin gözlemleyemeyeceği bariz şeylerle doludur. Sherlock Holmes
Dahi etrafındaki herkes aklını kaybederken ortalama şeyler yapan kişidir. Napolyon.
Peki sen neden yazıp da, bize dünyanın bütün sırlarını anlatmıyorsun Zorba?"
" Neden mi? Çünkü ben, senin dediğin o bütün sırları yaşıyordum ve yazmaya vaktim yok da ondan. Bazen dünya, bazen kadın, bazen şarap, bazen santur... Onun için, şu saçmalar yumurtlayan kalemi ele alacak zamanım yok. Böylece de dünya, kağıt farelerinin ellerine kaldı; sırları yaşayanların vakti yok; vakti olanlar ise sırları yaşayamıyorlar. Anladın mı?
Özgür değilsin, senin bağlı bulunduğun ip, öbür insanlarınkinden daha uzun, hepsi bu kadar.”
“Hayatım yanlış yola sapmıştı, insanlarla olan ilişkilerimi iç konuşma haline sokmuştum. O kadar düşmüştüm ki, bir kadına aşık olma ile kitap okuma arasında seçim yapmam gerekse, kitabı seçerdim.”
“Mutluydum, biliyordum. Bir mutluluğu yaşarken onu kavramamız zordur; ancak o geçip de arkamıza baktığımız zaman, birdenbire biraz da hayranlıkla, ne kadar mutlu olduğumuzu anlarız.”
“Böyledir işte. Kimse mayası bozukları, zorbaları sevmez. Ama kimse onlara “Yeter!” demez. Bu yüzden zorbadır ya onlar.”
…ama ben, içimden erimeme rağmen, taş gibiydim.
Biz okumuşlar, havadaki sersem kuşlar gibiyiz.
Patron, dedi, taşların, çiçeklerin, yağmurun söylediklerini bir bilseydik! Belki bağırıyorlardır, bağırıyorlardır bize de işitmiyoruzdur. Nah işte, tıpkı bağırdığımız halde, onların da bizi duyamadığı gibi. Dünyanın kulakları ne zaman açılacak patron? Ne zaman gözlerimiz açılacak da göreceğiz? Taşlar, çiçekler, yağmur ve insanlar, kucaklarımız ne zaman açılıp birbirimize sarılacağız?
Artık dünküleri hatırlamaktan, yarınkileri istemekten vazgeçtim; şimdi, şu anda ne oluyor, o ilgilendiriyor beni.