İsveçli yazar Asa Lind tarafından kaleme alınmış bu eser, küçük kız Zackarina ve onun en yakın dostu, rehberi, abisi, kardeşi, her şeyi olan kumkurdu ile arasında geçen maceralarını, dostluklarını hikayecikler oluşturarak ele alıyor.
Zackarina kendisinin dünyaya geliş şeklini şöyle anlatmakta: "Ben rüzgardım, diye düşündü. gökyüzünde yağmurlara üfledim ve yağmur yağdı, yüz gün yağdı, bütün şehir sırılsıklam ıslandı ve öfkelendi. ama çadırda yaşayan iki kişi yağmurdan mutlu oldular ve ben o zaman annemin oldum, annem de benim ve babam ikimizin."
Anlatım tarzı ve içerik olarak verilen dersler Küçük prens'i bizlere hatırlatmakta.
Çocuklara kahramanlık madalyası olarak ayağındaki morlukları örnek göstermesi ise yazarın bu morarma olayına bakış açısının güzelliğini göstermekte. yaratıcılık konusunda zirveyi yaşamıştır diyebilirim.
Zackarinaca dilinde kumkurdu ile konuşmaları ise yüzümde tebessüm yaratmıştır.
Dırdır etmenin kimseye faydası olmadığını ve yalnızca her şeyin anahtarı olarak dinlemek gerektiğini ise şu cümlelerle ile bizlere sunuyor: "eğer insan görülmek istemiyorsa bir şeyin arkasına saklanır." dedi kumkurdu. "bir çalının veya bir kapının. ya da bir sürü gevezeliğin, lafın."
Sabahattin Ali
