Şimdi kırık ezgiler yankılanır odamda
Hatta malum olur kalbimin ölüm marşları.
Bir sessizlik olur sonra sallanır başım.
Yakar senide sallanışım o batasıca İstanbul'da.
Adı diyorum adı batasıca İstanbul'da.
Ölesim tek geçmiş bir kaç satırda.
Gelde bitsin diyeceğim.
Yoksun be sevdiceğim.
Şimdi ağlarım.
Dokunsan kanarım.
Şimdi nasılsın
Boğuluyorum. Nefes alamıyorum. Neden bu kadar karanlık. Oysa rüyaların renkli olacağını söylemişlerdi. Bir daha göremeyecek miyim rüya? Renk midir siyah? Kör mü oldum yoksa? Gözlerim açık mı kapalı mı nasıl bilebilirim? Ah şu kolumu bir oynatabilsem. Ne kadar da minik. Daha yeni yeni tanımaya başlamıştım pembe parmaklarımı. Rüyalarımı unuturum ama