İnsanlığı neler olup bittiğine dair uyandırmak istiyorum....
Bazen yalnızlık da paylaşılabilir...
"Bir sağırın sineztesi olması gibidir aşk; müziği duymazsın ama onu hissedersin. "
Okur Takip Önerileri
Toplu olarak insanları sevdikçe kişilere karşı sevgim o oranda azalıyor...
Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum.
"Onca kalabalığa rağmen, bu nasıl bir yalnızlık!"
"Geleceği tahmin etmek imkansızdır. Ama şimdiki zamanı çok iyi bilirsen geleceği kontrol edebilirsin."
Kararlar doğru veya yanlış değildir. Kararlar karardır. Sen, sana göre en iyisini seç..
" Bize duymak istediklerimizi söyleyen kitapları severiz."
İnsan, ardında tek bir iz bile, bir kağıt parçasına karalanmış tek bir adsız sözcük bile bırakamadıktan sonra, geleceğe nasıl seslenebilirdi?
"Bilmiyorum. Bir türlü alışamadım. Sanki yüreğim boş bir kafes..."
"Uyuyalım. İnsan uyudu mu her şeyi unutur."
"Bir insanın çok dostu olabilir, ama insan, onların içinden bazılarını kendine daha yakın bulur ve onları daha çok sever."
Oysa zaman yaşamın kendisiydi. Ve yaşamın yeri yürekti.
Demek beni anlamaya çalışacaksın? Fena fikir değil... Fakat bana öyle geliyor ki, boşuna emek.
Aşk hiç de sizin söylediğiniz basit sempati veya bazen derin olabilen sevgi değildir. O büsbütün başka, bizim tahlil edemediğimiz öyle bir histir ki, nereden geldiğini bilmediğimiz gibi günün birinde nereye kaçıp gittiğini de bilemeyiz...
Saadet, hayatı olduğu gibi kabul etmektir..
Varlığı büyük boşlukları dolduracak mahiyette değildi; fakat yokluğu müthişti...
Vahşiler!" Bu vahşi sıfatını verdiklerimiz medeni insanlardan daha mı vahşidir? Dünyanın herhangi bir yerine ayak bastığınız zaman vahşileri görünce hayret mi ediyorsunuz? Onlar nerede yoklar ki profesör? Asıl korkunç vahşiler, kendilerine vahşi adını vermeyenler değil mi?
Dünyaya yeni topraklar değil, yeni insanlar gereklidir.
Kendini beğenmiş kişiler övgüden başka bir şeye kulak vermezler..
Gülünü senin için önemli kılan, onun için harcamış olduğun zamandır.
İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu; düşünüyor, düşünüyor, düşünüyordu ta ki şakakları zonklayana kadar hiç bir şey olmuyordu. İnsan yalnız kalıyordu. Yalnız... Yalnız...
Savaşacağım tek şey içimdeki diğer bendi.
Bazen doğru olanı yapmak kolay değildir.
Kalbe iyi gelen akla da iyi gelir.....
Ölmek kolay zor olan komedi yapmak...
Merhamet diyorum, doğadaki tüm canlılarda sınırsızca bulunan merhamet neden biz insanoğlunda yok
Herkes beraberinde taşıdığı bir parmaklığın ardında yaşıyor.
